ଶପଥ

ସ୍ୱଧର୍ମ ସୁପଥେ ଚାଲିବି ସତତ

ଅନୁସରି ଧ୍ରୁବସତ୍ୟ

ଆସୁ ଝଡ଼ଝଞ୍ଜା ବାଧା ପ୍ରତିବନ୍ଧ

ରହିବି ଅବିଚଳିତ ।

ସୁଖ ଆଉ ଦୁଃଖ ଲୁଚକାଳି ଖେଳ

ମୁଦ୍ରାର ଦୁଇଟି ପାର୍ଶ୍ଵ

ନ ହୋଇ କାତର ହେବି ସମ୍ମୁଖୀନ

ରଖି ଧୀରସ୍ଥିର ଚିତ୍ତ ।

ଦୁଃଖ କଷଟୀରେ ହୁଏ ପରୀକ୍ଷିତ

ମାନବତା ସଦଗୁଣ

ପରିଶ୍ରମ ବଳେ ସହିଷ୍ଣ ସ୍ୱଭାବେ

କଷ୍ଟ କଲେ ମିଳେ କୃଷ୍ଣ ।

ଅରଜିବି ଜ୍ଞାନ ସାଧୁ ସୁସଙ୍ଗତେ

ସ°ସ୍କାର ବୁଦ୍ଧି ବିବେକ

ନ ହୁଡିବି ପଥ ନେଉଛି ଶପଥ

ଆସୁ ଯେତେ କଷ୍ଟ ଦୁଃଖ ।

ଆଲୋକର ପର୍ବେ ଜାଳି ଦୀପଜ୍ୟୋତି

ସ୍ମରଣ କରେ ପ୍ରଣାମ

ଲଭ ସଦଗତି ପୂଜ୍ୟ ମୋ ପୂର୍ବଜ

ଦିଅ ସଦବୁଦ୍ଧି ଜ୍ଞାନ ।

   -----