ଶଙ୍କର୍ଷଣ

ଶଙ୍କର୍ଷଣ

ହେ ବିଶ୍ବ ଆଧାର ମୋର ସ୍ତୁତି କର ଘେନା

ଏ ଘୋର ସଙ୍କଟ କାଳେ ସାଜି ବଜ୍ରସେହ୍ନା ,

ଶୌର୍ଯ୍ୟ ଦିଅ ନିଷ୍ପେଷିତ ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ହାତରେ

ଆକସ୍ମିକ ଆପଦେ ଯେ' ରୋଦନ୍ତି କାତରେ ,

ସହିବାର ସୀମା ଯେବେ ହେଲା ଅତିକ୍ରାନ୍ତ

ସତ୍ଯ ଧର୍ମ ନ୍ୟାୟ ସ୍ଥାପି ଆସ ହେ ବିକ୍ରାନ୍ତ ।

      ତୁମେ ଯେଣୁ ଶେଷନାଗ ,

      ଶେଷ ହେଉ ପାପ ଭାଗ ।

ଜାଗିଛ କଳ୍ପାନ୍ତ ପରେ  ଅପଲକ ନେତ୍ରେ

ହଳାୟୁଧ ପେଶି ଏବେ  ରଖ ଧର୍ମକ୍ଷେତ୍ରେ ।

ଅନୈତିକ ମାର୍ଗେ ସିନା ପୁତ୍ରେ ଗଲେ ଚଳି

ବିନାଶ କରିଲ ଯେହ୍ନେ ମଦ୍ୟପାନେ ଛଳି ,

ଏବେ ତ ଉନ୍ମତ୍ତ ଅତି ଘୋର କାଳେ କଳି

ଛଳେ ବଳେ ନିଷ୍ପୀଡନ୍ତି କ୍ରୂର ଦୈତ୍ୟ ଭଳି ,

କାଦମ୍ବରୀ ବ୍ୟୂହେ ଏବେ  ନାଶି ଅବଶିଷ୍ଟ

ଗୁଣଶୀଳ ଜନତାଙ୍କ  ଫେଡ ଯାହା ରିଷ୍ଟ ।

      କଳ୍କୀ ରୂପେ ଧର୍ମରଣେ

       ଅବତରି ଆସ କ୍ଷଣେ ।

ହେ ଅନନ୍ତ ଶଙ୍କର୍ଷଣ   ଢାଳି କୃପା ରାଶି

ଉଦ୍ଧାର ତୁରିତେ କର    ଧରଣୀ ଉଶ୍ବାସି ।