ଶିଶିର ସ୍ନାତା

କୁହୁଡି ଘେରା ସକାଳେ ଦିନେ ଦେଖିଥିଲି,

ଏଯାଏ ସେ ଦୃଶ୍ୟ ଲିଭିବାକୁ ନାଁ ଧରୁନି

ଆଉ ଥରେ ଦେଖିବାର ଦୁର୍ବାର ପ୍ରୟାସ,

ଅକାଳେ ଅବେଳେ ଆସି କରେ କବଳିତ l

କି କୁହୁକ ମନ୍ତ୍ରେ କରି ଦେଲ ବନ୍ଧନ,

ଆଖି ଚଞ୍ଚଳ ମୋ ଅସ୍ଥିର ମନ

ରାତି ତ ରାତି, ଦିନରେ ବି ଆସି ଯାଏ ସପନ,

କାହାର ଭାବନାରେ ରହେ ମୁଁ ମଗ୍ନ l

କିଏ ତୁମେ ତୁମ ପରିଚୟ ନଜାଣେ,

ତଥାପି ଆଶାର ଝରଣା ମୋ, କାଇଁ ଉଛୁଳେ

ହୁଏତ ଦିନେ ହୋଇଯିବ ତୁମେ ମୋହର,

ଏଇ ଭାବନାରେ ସାରି ଦିଏ ମୁଁ ଦିନ l

କୁହୁଡି ଘେରରେ ଶରୀର ତୁମ ଅର୍ଦ୍ଧ ଧୌତ,

କିଛି ଦିଶ କିଛି ଝାପସା ଲାଗ

ପଣତ କାନିରେ ପୋଛି ଦେଲ ଯେବେ ମୁଖ,

ସେ ଦୃଶ୍ୟେ ମିଳି ଗଲା କି ସର୍ବ ସୁଖ l

ଅଦିନ ବର୍ଷା ଟା ବର୍ଷି ଗଲା ପରେ,

କିଛି କିଛି ହୁଏ ମନ ଭିତରେ

ଭାଷାରେ ବର୍ଣିବା ସମ୍ଭବ ନହେଲେ,

ଛଟ ପଟ ମନ, ରାତି ସାରା ଶୋଇ ନପାରେ l

ଲୋଭାସକ୍ତ ମନର ଲାଳସା ବଢେ ଆଉ ଥରେ ଦେଖିବାର,

ଅଭିପ୍ରାୟ ଧୀରେ ଧୀରେ ହୁଏ ବଳବତ୍ତର

ଭାବନା ରାଜ୍ୟେ ବଞ୍ଚିବାରେ ଅଛି ଯେ ମାଦକତା,

କୋଉ ଗୁଣେ ତୁଳନୀୟ ନୁହେଁ ତା ସରସତା l

ଅଜଣା ଅତିଥି ତୁମେ ରହିଯିବ ଅଜାଣତେ,

ମନରୁ ଯିବନି ତୁମ ସ୍ମୃତି ଲକ୍ଷେ ପ୍ରଚେଷ୍ଟାରେ

ସ୍ଵପ୍ନର ଇଲାକାର ମଧ୍ୟେ ମନ ଘୁରୁଥିବ,

ବାଟ ନପାଇ କିଛି, ପୁଣି ନିରାଶେ ଫେରୁଥିବ ।