ലൈബ്രറി
പ്രൊഫൈൽ
ଶିଳ୍ପୀ
ଶିଳ୍ପୀ
କେହି ତାକୁ ବୁଝୁ ବା ନବୁଝୁ
ସିଏ କିନ୍ତୁ ତା ଘର ଚାରିପାଖେ
କେତେ ଫୁଲର ହାଟ ବସାଏ
ରଙ୍ଗବେରଙ୍ଗ ପୋଷାକ ପିନ୍ଧି
କ୍ଷଣିକେ ଭୁଲେଇଦିଏ ସାରାଜଗତ
ନିରବଧି ବିଞ୍ଚିଚାଲେ ମେଞ୍ଚାମେଞ୍ଚା ହସ
ଆର୍ତ୍ତ ମଣିଷ ମୁହଁରେ
ଅଥଚ !
ଦେଖି ବି ଦେଖି ପାରେନି ସିଏ
ଦାରିଦ୍ରତାର ବିଦ୍ରୁପ ହସ କେମିତି
ନିଚ୍ଛକ ପ୍ରତିଛବି ସ୍ୱରୂପ ଲଟେଇଥାଏ
ତା ସନ୍ତାନର ନୁଖୁରା କେଶରେ
ତେଣୁ ତ ନିଜେ ପାଲଟିଯାଏ
ଦୁଃଖର ନିଃଶ୍ଚୁପ ସମାଧିଟିଏ !
ପ୍ରକୃତିର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟରେ ବିଭୋର ସିଏ
ସାଧନାର ପଥେ ତୂଳୀତଳ୍ପକୁ ସାଥିକରି
ଅଷ୍ଟଅଙ୍ଗରାଗରେ କାର୍ପଣ୍ୟ ନ କରି
ସଜେଇଦିଏ ମୁଣ୍ମୟୀ ପ୍ରତିମାଟିଏ
ଚନ୍ଦ୍ରର ସଫେଦ ଆଲୋକରେ
ପଢ଼ିପାରେ ମାନସୀ ଓଠର ଅକୁହା ଭାଷା
ପବନର ମତୁଆଲା ସ୍ୱରରେ
ଶୁଣିପାରେ ହୃଦୟର ସ୍ତୁପୀକୃତ ବେଦନା
ଅଥଚ !
ନଜର ନଥାଏ ତା ଦେହକୁ ଆଶ୍ରାକରି
ଲଟେଇଥିବା ନୀରିହା ଲତା
କେମିତି ଝାଉଁଳି ଶୁଖିଯାଏ
କ୍ରୁର ବୈଶାଖର ଝାଞ୍ଜିରେ
ତେଣୁ ତ ନିଜେ ପାଲଟିଯାଏ
ପତ୍ରବିହୀନ ଥୁଣ୍ଟା ଗଛଟାଏ !
ସିଏତ ନିଃସଙ୍ଗ ନାବିକଟିଏ
ଅତୀନ୍ଦ୍ରିୟ ଅନ୍ଵେଷା ନେଇ
ଉତ୍କଣ୍ଠାର ଆତିଶଯ୍ୟାରେ
ଭଙ୍ଗା ଆହୁଲାକୁ ସାଥିକରି
ମାଡିଚାଲେ ଆଗକୁ ଆଗକୁ
କେଉଁ ଏକ ଅନାମଧେୟ
ଅଜଣା ଦୀପର ସନ୍ଧାନରେ
ଅଥଚ !
ଭୃକ୍ଷେପ ନଥାଏ ସଂସାର ସିନ୍ଧୁରେ
ପାଣିଘେରରେ ହଲି ଦୋହଲି ଭାସୁଥିବା
ତା ଡଙ୍ଗାର ଭିତରେ ବାହାରେ ପାଣି
ବିଲୀନ କରିଦେବ ସମସ୍ତ ସତ୍ତା
ତେଣୁ ତ ନିଜେ ପାଲଟିଯାଏ
ଟୋପା ଟୋପା ଲୁହର ବନ୍ୟାଟିଏ !
