ଗ୍ରୀଷ୍ମ

ବସନ୍ତ ଋତୁର      ମୃଦୁ ଶିହରଣ

   ଧରା ଛାଡି ଛାଡି ଯାଏ

ସବୁ କଳ୍ପନାର   ଶେଷ କରି ଗ୍ରୀଷ୍ମ

   ଆସି ଅବତୀର୍ଣ୍ଣ ହୁଏ ।

ପାଦ ଥାପୁ ଥାପୁ ଧରା ପୃଷ୍ଟେ ରୌଦ୍ର

   ଅସହ୍ୟ ଝାଞ୍ଜି ବୁହାଏ

ତାପ ପ୍ରଚଣ୍ଡତା  ନଈ ପୋଖରୀରୁ

  ଜଳକୁ  ଶୁଖାଇଦିଏ ।

ଜଳାଭାବ ହେତୁ  ଜଳଚର ପ୍ରାଣୀ

  ଜଳକ୍ଲୀଷ୍ଟ ଭୋଗିଥାଏ

ଯିବ ଜଗତଠୁଁ    ଉଦ୍ଭିଦ ଜଗତ

   ତୃଷାରେ ଆତୁର ହୁଏ ।

କୋକିଳ ବଦଳେ  ଝିଙ୍କାରିର ଶବ୍ଦ

  କାନକୁ ଅସହ୍ୟ ହୁଏ

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଧୂଳିଝଡ    ଅଦିନ ବରଷା

  କରକା ପାତ କରାଏ ।

ଅସହ୍ୟ ତାତିରେ ବନ ଉପବନେ

   ଘାସପତ୍ର ଶୁଖିଯାଏ

ଶୀତଳ ପବନ  ବୃକ୍ଷତଳ ଛାୟା

   ଖୋଜନ୍ତି ତେଣୁ ସଭିଏଁ ।

କେତେକେତେ ବୃକ୍ଷେ ମିଠାଫଳ ଯେତେ

   ରୌଦ୍ର ତାପେ ପାଚିଥାଏ

ଥଣ୍ଡା ପାନୀୟରେ ରସାଳ ଫଳରେ

   ବାଟୋଇ ତୃଷ୍ଣା ମେଣ୍ଟାଏ ।

ଉତ୍ତାପ ବଢିଲେ  ଅଂଶୁଘାତ କଥା

  ମନରେ ଭୀତ ଜଗାଏ

ସତର୍କ ରହିଲେ  ନିୟମ ମାନିଲେ

  ଜୀବନଯେ ରକ୍ଷା ହୁଏ ।