ଶୀତଳ ଛୁଆଁ

ଆଘାତ ଦିଅନା ଶୀତୁଆ ସନ୍ଧ୍ୟାଲୋ,

ତୋ ଆଘାତେ ଯାଏ ଥରି ।

ଏମନ ଜଳୁଛି ବିରହ ନିଆଁରେ

ପ୍ରିୟା କଥା ଝୁରି ଝୁରି। 0।

ଶୀହରଣ ଭରି ଯାଉଚି ଏ ଦେହେ 

ଛୁଇଁ ଗଲେ ତାର ସ୍ମୃତି। 

ନିଶୀଥ ଆକାଶେ ଜହ୍ନ ରହିଯାଏ

ସହଜେ ପାହେନା ରାତି । 

ମୁଠା ମୁଠା ସ୍ୱପ୍ନ ହାତ ଛଡା ହୁଏ

ପାରେନା ନିଜର କରି ।୧।

ଅଳସି ଶେଜରେ କଡ ଲେଉଟାଏ 

ନିରାଶାର ଦୀର୍ଘଶ୍ୱାସ

ନିଶା ଭରା ଏଇ ଫେନିଳ ତରଙ୍ଗେ 

ଦେଖେ ମଧୂଝରା ହସ ।

ତା' ସ୍ମୃତି ଦଂଶନେ ଆହତ ହୁଏ ଯା'

ମେଞ୍ଚାଏ ଅନ୍ଧାର ଧରି ।୨।