ଶୀତ

ଶୀତ ରେ ! 

କେତେ ଅସହାୟ ତୁ ସତେ

ସେହି ମଣିଷଟିର

 ଅଧା ଚିରା ଚାଦର ତଳେ !

କାହିଁକି ଡରିବ କହ! ତତେ ସିଏ,

ରାଜରାସ୍ତା ଯା'ର ସୁବର୍ଣ୍ଣ ପଲଙ୍କ

ଆକାଶ ଯା'ର ସାମିୟାନା ହୁଏ ?

ସେ ସୀମାନ୍ତ ଜାଗ୍ରତ ପ୍ରହରୀ ଯିଏ,

ଅହର୍ନିଶି କାନ୍ଧରେ ବନ୍ଧୁକ ନେଇ

ପ୍ରଚଣ୍ଡତାକୁ ତୋର ନିଇତି ହରାଏ ?

ଲୁହ ଲହୁ ଏକ କରି ମାଟିରେ ମାଟି ହୁଏ

ପୁଙ୍ଗୁଳା ଦେହରେ ପୁଣି ଗମ୍ ଗମ୍ ଝାଳ

କେତେ ତୁ ଦାରୁଣ ହେଲେ , ତା'ର କି ଯାଏ ?