ଶୀତ ଆମ ମିତ

ଶୀତ ଆମ ମିତ

ଶୀତ ଆମ ମିତ ଦେହ ପାଇଁ ହିତ

 କରେ ପ୍ରବାହିତ ଧୀର

ଶୀତଳ ପବନ ବହେ ଘନ ଘନ 

ଅଙ୍ଗେ ଶୀହରଣ ଚିର ।

ଖେଳି ଅବୟବ ବିକାର ଅଭାବ

ବିକୃତି ସରବ ନାଶେ

ଶରୀର ଆବୃତ କରନ୍ତି ନିରତ

ଜନେ ସର୍ବେ ଶୀତ ବାସେ ।

ଶରୀର ଉତ୍ତାପ ସନ୍ତୁଳନେ କୋପ

 ବହି ସେ ଅମାପ ପୀଡା

ଦେଇ ଥାଏ ନାନା ମତେ ନିର୍ଯ୍ୟାତନା

ଅସହ୍ୟ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଛିଡ଼ା ।

ହୋଇ ନ ପାରନ୍ତି ଉଠି ନ ପାରନ୍ତି

ବିଶ୍ରାମ ଲୋଡ଼ନ୍ତି ସର୍ବେ

ଶୀତ ସକାଳ ରେ ସୂର୍ଯ୍ୟ କିରଣ ରେ

ନିଆଁ ପୁଇଁ ବାରେ ସଞ୍ଜେ ।

ବିତି ଯାଏ ବେଳ ଆରାମ ଅତୁଳ

 ଉତ୍ସାହ ଓ ବଳ ଦିଏ

ନିତ୍ୟେ ଶୀତ ତlପେ ଅପଘନ କମ୍ପେ

ଉଷ୍ମତା ଉତ୍ତାପେ ନିଏ ।

କାଲୁଆ ପବନ ବହେ ରାତି ଦିନ

ଉଠଇ କମ୍ପନ ଅଙ୍ଗେ

ଏଇ ଶୀତ କାଳ ସଂସାର ମଙ୍ଗଳ

ପାଇଁ ଶୀତ ଜାଳ ରଙ୍ଗେ ।

ବରଷଇ ଆମ ମିତ ପରି କାମ

କରେ ସୁମହାନ ଲକ୍ଷେ

ଶୀତ ତାପ ସହି ଶ୍ରମେ ଥିଲେ ରହି

ନିରୋଗ କରାଇ ରଖେ ।

ଫସଲ ଅମଳ ହୁଏ ଶୀତ କାଳ

ନ ଥାଏ ଜଞ୍ଜlଳ ଜାଳ

ନାନା ଖେଳ କୁଦ ବ୍ୟାୟାମେ ସମୃଦ୍ଧ

ଦିଏ ଆହାଲାଦ ଧାର ।

ବଣ ଭୋଜି ପାଇଁ ଶୀତ କାଳ ଚାହିଁ

ପର୍ଯ୍ୟଟନେ ଯାଇ ଥାନ୍ତି

ଶୀତ ଆମ ମିତ ସାଧେ ବହୁ ହିତ

ବୁଣେ ଅବିରତ ଶାନ୍ତି ।

ମକର ପରବ ପିଠା ପଣା ଦ୍ରବ୍ୟ 

ଆନନ୍ଦ ସଦ୍ଭାବ ଆଣେ

ସମ୍ପଦେ ପ୍ରlଚୁର୍ଯ୍ୟ ଭରେ କରେ କାର୍ଯ୍ୟ

ଧରା ରେ ଐଶ୍ଵର୍ଯ୍ୟ ଦାନେ ।

ଏଇ ଶୀତ କାଳ ସିନା ସବୁ ବେଳ

ରହଇ ଅତୁଳ ଭାବେ

ହରଷ ମଉଜ ରସ ର ପ୍ରlଚୁର୍ୟ୍ଯ

ସୁସ୍ନିଗ୍ଧ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ସ୍ରାବେ ।