ଶେଷ ଅନୁରୋଧ

କେବେ ଦିନେ ଦେଖିଥିବା ସୁନେଲୀ ସ୍ବପ୍ନ ତାର 

        ଆଜି ଆକାଶରେ ଧୂଆଁ ହୋଇ ସାରିଥିଲା

ଅତୀତର ସ୍ବପ୍ନମୟ ସ୍ମୃତି ସବୁକୁ ଝୁରି ହୋଇ

        ନିଜେ ସେ ମୋ ଆଗେ ଗୁମୁରି ଉଠୁଥିଲା ,

ସେ ଚାହୁଁ ଥିଲା ମୁଁ ଭାଙ୍ଗି ପଡେ ପୁଣି ଥରେ

           ସହଜେ ତା'ର ଆଖିର ଲୋତକରେ

ଅନୁରାଗ ମନେ, ସରାଗ ସପନେ ,ଭୁଲି ଯାଇ ସବୁ

           ଭରି ନିଏ ତାକୁ ନିବିଡ ଆଶ୍ଳେଷରେ ,

ମୁଁ କିନ୍ତୁ ଚାହିଁଲିନି ରଖିବାକୁ ମୋ ହୃଦୟେ

          ତା'ର ସେଇ ଶେଷ ଅନୁରୋଧ

                 ଅତୀତକୁ କରି ଆଲିଙ୍ଗନ ,

ପଥର ସହ ପ୍ରେମ କରା ଯାଇପାରେ

       ହେଲେ ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ ଏ ଜୀବନେ

              ପୁଣି ଥରେ ଝଡର ଅବଗୁଣ୍ଠନ ....।