ଶବ୍ଦଟିଏ

ଶବ୍ଦଟିଏ ପାଲଟନ୍ତି କି କବିତାର

ରୂପଟିଏ ହୁଅନ୍ତି ସ୍ବପ୍ନଲିପିର

ମୂହୁର୍ତ୍ତଟିଏ ହୁଅନ୍ତି ବାସ୍ତବତାର

ଉଦାହରଣଟିଏ ଜୀବନର ।

କବିତା ଭିଜେ ଶବ୍ଦର ବର୍ଷାରେ

ସ୍ୱପ୍ନ ହଜେ ରୂପନେବା ଆଗରୁ

ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଖସିଯାଏ ସମ୍ଭାଳୁସମ୍ଭାଳୁ

ଜୀବନ ଧରାପଡ଼େ ଆଶଂକାର ଆବେଷ୍ଟନୀରେ ।

ସ୍ବପ୍ନର ମୂହୁର୍ତ୍ତକୁ

ଶବ୍ଦର ରୂପ ଦେଉଦେଉ

ଅଟକି ଯିବାକୁ ପଡେ 

ବେଳେବେଳେ

ଜୀବନର କେଉଁ ଏକ ଅଜଣା ଇଲାକାରେ

ଅବା କେଉଁ କୁଞ୍ଜକାନନରେ ।