ଶାଶୁଘର

ଝିଅଟିଏ ଯେବେ ଯାଏ ଶାଶୁଘର

ମଥାରେ ଓଢ଼ଣା ଟାଣି, 

ନଇଁ ନଇଁ ଚାଲେ ନୂଆବଧୂ ସାଜି

ପାଦ ଦୁଇ ଗଣି ଗଣି l 

ନଇଁ ଚାଲିଯାଏ ନୁଆଁଣିଆ ଘରେ

ମନକୁ ନ କରି ଛୋଟ, 

ମାନ ସମ୍ମାନ ଓ ବୁଦ୍ଧି ବିବେକରେ

ଦିନେ ତ ହୋଇବ ସେଠ l 

ଶାଶୁଘର ଦେଖି ଯୌଥ ପରିବାର

ମନରେ ଅନେକ ପ୍ରଶ୍ନ,

ତାଙ୍କ ମନ ଭାବନା ବୁଝି ସବୁ

କିପରି କାଟିବ ଦିନ ? I

ଏବେ ସେ ଆରମ୍ଭ କରିବ ସଂସାର

ବୁଝି ପାରିବ କି ଏତେ କଥା, 

ଅନ୍ୟର ଭଲ ଭେଲ ତା' ଆଗେ କହି 

ଆଉ କାହା ଆଗରେ ତାହାର ନଥା l

ଶାଶୁଘରେ ଯାଇ ନୂଆବଧୂଟିଏ

ପରଖେ ସଭିଁଙ୍କ ମନ,

ମନ ଜାଣି ଟେକି ପରଶି ଦିଏ

ପୁଷ୍ଟିକର ସ୍ଵାଦିଷ୍ଟ ବ୍ଯଞ୍ଜନ l

ଶାଶୁଘରେ ଯାଇ ମଣିଥାଏ ଝିଅ 

ଏଇଠି ତା'ର ସ୍ଵର୍ଗପୁର, 

ତଥାପି କାହିଁକି ବଧୂ ନିର୍ଯ୍ୟାତନା 

ଆଜିର ତାଜା ସମାଚାର ? I

ମାଆକୁ ଛାଡିଣ ପାଇବ ଶାଶୁ 

ବାପା ବଦଳେ ଶଶୁର, 

ବିଧିର ବିଧାନ କେ କରିବ ଆନ ? 

ଏଇ ଯେ ଭାଗ୍ୟ ଝିଅର l

ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ନିପୀଡିତ ପିତାମାତା 

କନ୍ୟାଦାନରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇଁ ଦେଇଥାଏ , 

କେହି କେହି କନ୍ୟା ନିଜକୁ 

ଅଭିଶପ୍ତ ଜୀବନ ମଣିଥାଏ l 

ଏରୁଣ୍ଡି ଭିତରେ ଡରି ଚଳୁଥାଏ 

ଶାଶୁଘର ସତେ ବଣ, 

ସାହି ପଡ଼ିଶାଙ୍କର କି ଯାଏ 

ଖୋଜନ୍ତି ଖାଲି ସେ ଖୁଣ l

ସ୍ଵାମୀର ମଦ୍ୟପାନ ଅବା ନିଶାସେବନ 

ଅନ୍ୟ ଏକ କାରଣ, 

ବିପଥଗାମୀ ନିଶାବଳରେ ସ୍ଵାମୀ 

ସ୍ତ୍ରୀକୁ ଦିଏ ଅକଥନୀୟ କଷଣ l 

ପାରିବାରିକ ବୁଝାମଣାର ଅଭାବରେ 

ବଧୂ ହୁଏ ନିର୍ଯ୍ୟାତିତା, 

ଶାଶୁ ଓ ନଣନ୍ଦ ତଥା ସ୍ଵାମୀ ଠୁଁ 

ସହ୍ୟ କରିଥାଏ କଟୁକଥା l 

ମନଲାଖି ଯୌତୁକ ନ ମିଳିଲେ 

ବଧୂକୁ ଅକଥନୀୟ ଅତ୍ୟାଚାର, 

ନାରୀ ଆଜି ଉତ୍ପୀଡିତା ଓ ନିର୍ଯ୍ୟାତିତା 

ଏହାଲାଗି ସମାଧାନ କଷ୍ଟକର ବ୍ୟାପାର l 

କୁଆଡେ ଗଲେ ମାନବାଧିକାରୀ କର୍ମୀ 

କାହିଁକି ଏତେ ପଛଘୁଞ୍ଚା, 

କେତେ ଜୁଝିଲେଣି ମରଣ ସାଙ୍ଗରେ 

ଲୋକଙ୍କ ଆଖି ଆଗରେ l 

ସ୍ଵାଧୀନତାର ମାନେ ଆଜି

ଗୋଟେ ନାରୀ ପାଇଁ କିଛି ନାହିଁ, 

ଦୋଷୀକୁ ଦେବାକୁ ଦଣ୍ଡ 

ଅଦାଲତ ପାଖରେ ଶକ୍ତି ନାହିଁ l 

ସ୍ୱାର୍ଥପର ଏହି ଦୁନିଆଁରେ ଆଜି 

ବଞ୍ଚିବାକୁ କଷ୍ଟ ଲାଗେ, 

ବଳିପଡେ ନିତି ମଣିଷ ପଣିଆ 

ମଣିଷର ସ୍ଵାର୍ଥ ଆଗେ l 

ମନେହୁଏ କାହିଁ ସର୍ବସ୍ଵ ହରାଇ 

ବଞ୍ଚି ରହିଛି ସେ ଏକା, 

ଯେବେ ଦେଖେ ତା' ଆଖିରୁ ଝରୁଛି 

ଲୁହ ଓ ଲହୁର ଟୋପା l