ଶାଶ୍ଵତ ପ୍ରେମ

ବୟସର ଅପରାହ୍ନରେ

ଯେବେ ତୁମ ସହ ବିତିଯାଏ

କିଛି ମୁହୂର୍ତ୍ତ ,

ମନେପଡ଼ିଯାଏ ଯୌବନର

ଅଭୁଲା ଦିନ ମାନ ,

ଯେବେ ଦୂର ଦିଗ୍ ବଳୟରେ

ତୁମ ମୁହଁ ଦିଶିଗଲା ମାତ୍ରେ ,

ଆଖି ସହ ଆଖି ମିଶି

ରଚୁଥିଲା କେତେ ଯେ ପ୍ରେମ କବିତା;

କେମିତି ବା କହିବି ତୁମକୁ

ତୁମ ଆଖିରେ ଆଜି ବି ଅଛି 

ସେ ସମ୍ମୋହନୀ ଶକ୍ତି,

ତୁମ ସ୍ପର୍ଶ ଆଜି ବି ସୃଷ୍ଟି କରେ

ମୋ ଦେହରେ ଏକ ଅଦ୍ଭୁତ ଶିହରଣ,

କିଏ ସେ କୁହେ କେଜାଣି !

ବୟସ ବଢି ବଢି ଗଲେ 

ଝାପ୍ ସା ହୋଇ ହୋଇ ଯାଏ ପୁଣି

ପ୍ରେମର ରଙ୍ଗ !!!

ମୁଁ କିନ୍ତୁ ତୁମ ସହ ଯେତେ ଯେତେ

ସମୟ ବିତାଇଚାଲିଛି 

ସେତେ ସେତେ ଭଲ ପାଇ ବସୁଛି ତୁମକୁ ,

ପ୍ରତିଦିନ ଏକ ଅଭିନବ ଉପାୟରେ,

ନୂଆ ଏକ ଶୈଳୀରେ,

ନୂଆ ଏକ ଢଙ୍ଗରେ ,,,

କେବେ ସକାଳ ଜଳଖିଆର 

ନାଲି ଚା' ଆଉ ବିସ୍କୁଟ ରେ ତ 

ଆଉ କେବେ ସନ୍ଧ୍ୟାର 

ଗରମ ପକୁଡିରେ

ମୁଁ ଏବେ ବି ଅନୁଭବ କରେ

ତୁମ ଭଲ ପାଇବାର ସ୍ଵାଦ ,

ହୁଏତ କେବେ କହିପାରିଛି ତୁମକୁ 

ଆଉ କେବେ ନୀରବ ରହି

ଅଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ ଅନୁଭବିଛି,

ପ୍ରେମମୟ ଜୀବନର ରଙ୍ଗୀନ ଦିନ ମାନ,

ବୟସର ଉତ୍ତରାର୍ଦ୍ଧରେ

କେବଳ ଏତିକି କହିବି ତୁମକୁ ,

ତୁମେ ହିଁ ଥିଲ ମୋର

ଯୌବନର ଉନ୍ମାଦନା 

ଏବେ ତୁମେ ହିଁ ମୋର

ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟର ସାହାରା

ଆଉ ସାତ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ,

ତୁମେ ହିଁ ରହିବ ମୋ ସହ, 

ସାଜି ମୋ ସ୍ଵପ୍ନର ଜୀବନ-ସାଥି ।