ଶ୍ୱାନର ସ୍ବପ୍ନ

ମୁନିବ ଡାକରେ ରଡ଼ି ପକାଏ

ମୁନିବ ଖୁସିରେ ଲାଞ୍ଜ ହଲାଏ

ଡାକିଲେ ଥରୁଟେ ଦଉଡି ଆସେ

ପାଖରେ ଲାଞ୍ଜକୁ ଜାକି ସେ ବସେ ।

ଦେଖିନି କେବେ ସେ ତା ପରିବାର

ମା ଅଛି କି ନ ଅଛି ତାହାର

ହେତୁ ହେଲା ଦିନୁ ମୁନିବ ପାଖରେ

ରହିଛି ସେ ଯାହା ଦେଖେ ଆଖିରେ ।

ମୁନିବ କହିଲେ ସେ ଦି ଗୋଡ ଉଠାଇ

ଚାଲେ ନାନା ଭଙ୍ଗୀ ସବୁ ଦେଖେଇ

ଆସିଲେ ମୂନିବ ଗାଡ଼ିରେ ଘରକୁ

ଦୌଡ଼ି ଯାଏ ସେ ଯେ ଦ୍ଵାର ପାଖକୁ ।

ଶ୍ୱାନ ଜନ୍ମ ସିନା ସ୍ଵପ୍ନ ସେ ଦେଖେ

ସପନେ କେବଳ ଏତିକି ଦେଖେ

ମୁନିବ ତାହାର ଭାଗ୍ୟ ବିଧାତା

ତା ଈଶ୍ୱର ତାର ସେ ମୁକ୍ତିଦାତା ।

ଭାତ ରୁଟି କିମ୍ବା ପଲାଉ ମାଂସ

ମୁନିବ ଦେଲେ ସେ ପାଏ ସନ୍ତୋଷ

ମୁନିବ ଭୁଲ ଯେ କରିବ ନାହିଁ

ତା ଜୀବନ ବିତେ ମୁନିବ ପାଇଁ ।

ବଞ୍ଚିଥିଲା ଯାଏଁ ସେବା କରିବ

କାହାକୁ ଘରକୁ ପୁରେଇ ନ ଦେବ

ଜଗିଥିବ ଦ୍ଵାର ଭୁକିବ ସଦା

ଅଚିହ୍ନା ଆସିଲେ ଦେଖି ସର୍ବଦା ।

ଜାଣେନି ସେ ଆଉ କାହାକୁ ଆଉ

ମୁନିବ ଶ୍ୱାନର ଦେବତା ଥାଉ

ପରିବାରରେ ସଦା ଆନନ୍ଦେ ଥାଇ

ଏତିକି ସ୍ବପ୍ନ ସେ ଶ୍ଵାନ ଦେଖଇ ।

ଜୀବ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ତା ପ୍ରାଣ ଅଛି

ତା ଆଖିରେ ବି ସ୍ଵପ୍ନ ରହିଛି

ବିଶ୍ଵସ୍ତ ସେ ବଡ ଏ ଦୁନିଆରେ

ତା ଠାରୁ ନିଜର ଆଉ କିଏରେ ।

କ୍ରମଶଃ