ମହତ ବଚନ

ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ସମାନ ହୋଇ ନ ପାରିଲେ

ଦୀପ ଟିଏ ହୋଇ ଜଳିବା।

ଅନ୍ଧାର ରାତିରେ ଗୋଟିଏ ଲୋକକୁ

କିଛିଟା ଆଲୋକ ବାଣ୍ଟିବା।

ଚନ୍ଦ୍ରର ଶୀତଳ ଜୋଛନା ହୁଏତ

କାହାକୁଦେଇ ନ ପାରିବା

ଛତା ଟିଏ ହୋଇ ଛାଇ ଟିକେ ଦେଇ

କାହାକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବା

ପେନ୍ସିଲ୍ ହୋଇ ସୁଖ କା ଜୀବନେ

ହୁଏ ତ ଲେଖି ନ ପାରିବା 

ରବର ପରାଏ ଜୀବନେ କାହାର

ଦୁଃଖକୁ ଲିଭେଇ ପାରିବା।

ଜୀବନେ କାହାର ନ ଲଗାଇ ନିଆଁ

କଷ୍ଟ ନଦେବାକୁ ଚାହିଁବା।

ଯଦି କା ଦୁନିଆଁ ଜଳି ଯାଉଥାଏ

ଲିଭାଇବା ଚେଷ୍ଠା କରିବା।

ଅନ୍ୟ ଉପକାର କରି ନ ପାରିଲେ

ସତର୍କ ଟିକିଏ ରହିବା

ନିଜ ସ୍ୱାର୍ଥ ପାଇଁ ଆଉ କାର କ୍ଷତି

ସ୍ୱପ୍ନରେ ସୁଦ୍ଧା ନ କରିବା।

ହା ହୁତାଶରେ ଶହେ ବର୍ଷ ବଞ୍ଚି

 ଲାଭ କି ସତରେ ପାଇବା

ଆନନ୍ଦ କାହାକୁ ଦେଇ ଯେ ଶାନ୍ତିରେ

ଦିନ ଟିଏ ପଛେ ବଞ୍ଚିବା

ସବୁ ଠାରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମଣିଷ ଜୀବନ

ମହତ ଏହାର ରଖିବା

ଏ ଜୀବନ ଯଦି ବ୍ୟର୍ଥ କରିଦେବା

ଆଉ କି ସୁଯୋଗ ପାଇବା।