ସେବା ହିଁ ପ୍ରକୃତ ଧର୍ମ

ପ୍ରତିକୂଳ ଏକ ପରିସ୍ଥିତି ଦିନେ

ଦୋହଲାଇ ଦେଲା ତନୁ ,

ଚଉଦିଗ ମୋତେ ଅନ୍ଧାର ଦିଶିଲା

ଖୁସି ହଜିଗଲା ମନୁ

ଭାରୀ ହେଲା ଦେହ ମନର କଷଣ

ବୁଦ୍ଧି ହୋଇଗଲା ବଣା ,

କେମିତି ଆଗକୁ ବଢ଼ିବି ସେ କଥା

କଦାପି ନ ଥିଲା ଜଣା

ସେବେଳେ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ସୁମରଣ କଲି

ବିପଦରେ ହୁଅ ସାହା ,

ଆନ ହିତ କରି ବିତୁ ଏ ଜୀବନ

କରୁଣା କରିଲେ ନାହା

ଭୀମ ଭୋଇଙ୍କର ଉକ୍ତି ମୁଁ ପଢ଼ିକି

ଦୃଢ଼ କଲି ମନୋବଳ ,

"ଆନ କଲ୍ୟାଣରେ ବ୍ରତୀ ହୋଇ ନିଶ୍ଚେ

ଜନ୍ମ କରିବି ସଫଳ "

ଧୀରେ ଧୀରେ ମୋର ମନକୁ ବୁଝାଇ

ପ୍ରସନ୍ନ ରଖିଲି ଚିତ୍ତ ,

ପରିବାର ଲୋକ ସେ ପରିସ୍ଥିତିରେ

ସାଜିଲେ ବି ମୋର ମିତ

ସାନ ଠାରୁ ବଡ଼ ସଭିଙ୍କ ସହିତ

ମଧୁର ସମ୍ପର୍କ ଗଢ଼ି ,

ଯେବେଳେ ଯେ ମୋର ସାହାଯ୍ୟ ଲୋଡ଼ିଲେ

କଲି ମୁଁ ଉପରେ ପଡ଼ି

ପିଲାମାନଙ୍କୁ ମୁଁ ପାଠ ପଢ଼ାଇଲି 

ଶିଖାଇଲି କେତେ କଥା ,

ରାମାୟଣ ଆଉ ମହାଭାରତଠୁଁ

ମହାମନୀଷୀଙ୍କ ଗାଥା

ଦୁଃଖୀ ମଣିଷର ସମସ୍ୟା ବୁଝିକି

ଦେଲି ମୁଁ ସୁପରାମର୍ଶ ,

ଏମିତି ଭାବରେ ବିତି ତ ଗଲାଣି

ଅନେକ ମାସ ଓ ବର୍ଷ

ସମାଜ ଓ ଭାଷା ହିତରେ ଧରିଲି

କଲମ ପିଲାଟି ବେଳୁ ,

ରଚିଲି ତାଙ୍କର ମନଲାଖି ସୃଷ୍ଟି

ମତ ମିଳୁ ବା ନ ମିଳୁ

ରାଜ୍ୟ ସରକାର ପାଠାଗାର ପାଇଁ

ମନୋନୀତ କଲେ ବହି ,

କାଳଜୟୀ ଲେଖା ଲେଖୁଛନ୍ତି ବୋଲି

ପାଠକେ ଦିଅନ୍ତି କହି

ସୁଖରେ ଅଧିର ବିପଦେ କାତର

ନୋହି କରିଚାଲେ କର୍ମ ,

ଏ ଜୀବନ ଏକ ସଂଘର୍ଷର କ୍ଷେତ୍ର

ସେବା ହିଁ ପ୍ରକୃତ ଧର୍ମ

ମୋତେ ଅନୁସରି ସାନ ଠାରୁ ବଡ଼

କରନ୍ତି ବି ଭଲକାମ ,

କଥା କଥାକେ ସେ ଉଦାହରଣରେ

ନିଅନ୍ତି ଯେ ମୋର ନାମ

"ତୁମ କଥା କାର୍ଯ୍ୟ ପ୍ରେରଣାଦାୟକ"

ଲୋକ ଦେଉଛନ୍ତି ମତ ,

ଜୀବନ ଯୁଦ୍ଧର ବିଜୟୀ ସେନା ମୁଁ 

ଏ କଥାଟି ଅଟେ ସତ୍ୟ