ସବୁତ କହ୍ନେଇ ପାଇଁ

ରାଧା ରାଧା ବୋଲି କେତେ ମୁଁ ଖୋଜିଲି 

ରାଧାକୁ ପାଇଲି ନାହିଁ

କୁଞବନେ ଖାଲି କୃଷ୍ଣ ମାଳମାଳ

ରାଧାରାଣୀ ଦେଖାନାହିଁ ॥

ରାଧା ବିନା କାହ୍ନା ଲାଗେ ଅଧା ଅଧା

ସତେ ପ୍ରେମ ରସହୀନ

ରାଧା ର ବିହୁନେ ଆକୁଳ ବ୍ୟାକୁଳ

ଅଧା ପ୍ରେମ ନିବେଦନ ॥

ରାଧା ଖୋଜିବାକୁ ଯେବେ କୃଷ୍ଣ ଧାଏଁ

ଯାଏ ତ୍ରିଭୁବନ ଖୋଜି

ଅଭିମାନି ରାଧା ମାନ କରି ଲୁଚେ

ନପାଏରେ କାହ୍ନୁ ଆଜି ॥

ରାଧା ସାଜେ ଆଜି ମିଛ ମରୀଚିକା

କଳିଯୁଗେ କୃଷ୍ଣ ପାଇଁ

ଦ୍ବାପର ରେ କାହ୍ନୁ ଠକିଥିଲା ବୋଲି

ଠିକଣା ତା କହୁ ନାହିଁ ॥

କେମିତି ମିଳିବ କହ୍ନେଇକୁ ରାଧା

ଅଲୋଡା ସେ କଳି ଯୁଗେ

ଦୁନିଆଁ ଆଲୋକ ଦେଖିବା ଆଗରୁ

ମାତୃଗର୍ଭୁ ସିଏ ହଜେ ॥

ଥିଲା ବୋଲି ବୋଧେ ଲିଙ୍ଗ ଭେଦ

ରାଧା ଅବଳା ଦୁର୍ବଳା ଥିଲା

ସେଥିପାଇଁ କାହ୍ନୁ ଛାଡିଦେବା ପରେ

ନିରବେ ରାଧା କାନ୍ଦିଲା ॥

କଳିଯୁଗେ କାହ୍ନୁ ତେଣୁ ପାରୁନାହିଁ

ଚିହ୍ନି ରାଧା ରୁପ ରଙ୍ଗ

ରାଧା ଆଜି ଭ୍ରମେ କୃଷ୍ଣ ବେଶ ନେଇ

ହଜାଇଣ ଭେଦ ଲିଙ୍ଗ ॥

ଯେଉଁ ରାଧା ଦିନେ ଲୋକଲଜ୍ଜା ପାଇଁ

କାହ୍ନୁକୁ ପାଇଲା ନାହିଁ

ସେହି ରାଧା ଆଜି ଲୋକଲଜ୍ଜା ଭୁଲି

ବୁଲୁଅଛି ପ୍ରେମ ପାଇଁ ॥

ଶାନ୍ତ ସରଳା ଲଜ୍ଜା ଆଭୂଷଣ

ଦୂରେ ଫିଙ୍ଗିଦେଇ ରାଧା

ନୂବ ରୂପରଙ୍ଗେ ସଜାଇ ନିଜକୁ

ଭୁଲିଅଛି ପ୍ରେମ ସଂଜ୍ଞା ॥

ସେଥିପାଇଁ ଆଉ ରାଧାରାଣୀ ଆଜି

ଖୋଜିଲେତ ମିଳୁନାହିଁ

ହଜିଛି ତା ରଙ୍ଗ ଭୁଲିଛି ସେ ଢଙ୍ଗ

ସବୁତ କହ୍ନେଇ ପାଇଁ ॥