ମାଟି ଘର ଏ ସରଗ ମୋର

ଘର ଟି ମୋର ସରଗପୁର

ତା ପରି ଜାଗାଟେ ନାହିଁ

ଯାହାର କୋଳେ ଛୋଟରୁ ବଡ

ହୋଇଛି ଆଜି ମୁହିଁ   ॥

ଘର ଆଗରେ ଆମ୍ବ ଗଛଟେ

ପୋଖରୀ ବାଡି ପଛେ

ଯେଉଁଠି ଖେଳେ ରୋହି ଭାକୁର

କଉ ମାଗୁର କେତେ   ॥

ଘର ପିଣ୍ଡାରୁ ଦିଶିଯାଏ ମୋ

ସବୁଜ ଧାନ ବିଲ

ଘର ଅଗଣା ପିଜୁଳି ଗଛେ

କାଉ କୋଇଲି ମେଳ  ॥

ଚାଳ ଛପର ଘରଟି ମୋର

ଧାରା ଶ୍ରାବଣ କେତେ

ଦେଖିଛି ସିଏ ସହିଛି ଖରା

ଆଶ୍ରୟ ଦିଏ ମୋତେ  ॥

ପୂଜା ପୁନେଇଁ ଯେବେ ହୁଅଇ

ଉଛୁଳି ଉଠେ ଘର

ପର ଆପଣା ନଥାଏ ସେଠି

ନଥାଏ ତୋର ମୋର ॥

ଏମାଟି ଘର ଚଟାଣ ପରେ

ଧାଡି କି ଧାଡି ବସି

ପଖାଳ କଂସା ଆଳୁ ପୋଡାକୁ

ଖାଆନ୍ତି ସବୁ ମିଶି   ॥

ଏ ମାଟି କାନ୍ଥ ରହିଛି ସାକ୍ଷୀ

କେତେ ଯେ ସୁଖ ଦୁଃଖ

ବିତିଛି ଦିନ ଏ ମାଟି ଘରେ 

ମୋର ଜୀବନଯାକ  ॥

ଗଡିଛି ଆଜି ସମୟ ଚକ

ପଛକୁ ସବୁ ଛାଡି

ସମୟ ସୁଅ ନିଏ ଭସାଇ

ଯାଏ ଆଗକୁ ମାଡି ॥

ଯେଘରେ ହସ ଉଛୁଳୁଥିଲା

ଧାରା ଶ୍ରାବଣ ପରି

ସେ ଘର ଆଜି ଖାଲି ଖାଲିକା

ହସ ଯାଇଛି ସରି ॥

ପରିବାର ରୁ କେତେ ଯେ ଡାଳ

ହାଣି ଦେଲାଣି ଯୁଗ

ଆଧୁନିକ ଏ ବୋଲାଏ ସିନା

ହଜାଇଛି ସେ ଦିଗ ॥

ପରିବାର ର ପରିଭାଷା ଯେ

ଭୁଲିଗଲେଣି ଆଜି

ମନ ଅଲଗା ଘର ଅଲଗା

ଭାଇ ଭଗାରି ସାଜି ॥

ଭୁଲିଗଲେଣି ମା ମମତା

ଅଳି ଅଝଟ ସବୁ

ମାଟି କାନ୍ଥରେ ଆଜିବି ଲେଖା

ଦିଶଇ ଯଦୁ ମଧୁ   ॥

ଏମାଟି କାନ୍ଥେ କେତେଯେ ଗାର

ହିସାବ ତାର ନାହିଁ

ପ୍ରତିଟି ଗାର ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତି

ଆଜିବି ଦେଖେ ଛୁଇଁ ॥

ବଦଳେ ଯୁଗ ବଦଳେ ପାଗ

ବଦଳିଯାଏ ରୁଚି

ମାଟି ଘର ଏ ସରଗ ମୋର

ଏହାପରି କେ ଅଛି  ॥