ସ୍ବପ୍ନରେ ପ୍ରଣୟ

              

ସପନର ଫୁଲ

ସରାଗେ ସାଇତି

      ରଖିଛି ଗୋ ପ୍ରିୟା ତୁମରି ପାଇଁ

ସପନରେ ତୁମେ

ଆସ ମୋର ପାଶ

     ଯାତନା ଜୁଇରେ ଦିଅନା ଶୋଇ ।

ମନ ଆଇନାରେ 

ତୁମ ଛବି ଭାସେ

      ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ସପ୍ତ ରଙ୍ଗକୁ ଧରି

ଭିଜାମାଟି ବାସ୍ନା

ବାସ୍ନାଇତ ହୁଏ

     ପ୍ରୀତି ପ୍ରଣୟକୁ ମନରେ ଭରି । 

ପ୍ରୀତି ମଧୁଝରା

ଫଗୁଣ ତୁମକୁ

     ଶୀତଳ ପବନେ ଦେଲାକି ଛୁଇଁ

ଶିହରଣ ଜାଗେ

ତୁମରି ହୃଦୟେ

    ବ୍ୟାକୁଳତା ମନେ ମୋହରି ପାଇଁ । 

ଯୌବନ ଜୁଆର

ତୁମରି ଶରୀର

      ସତେ ଅବା ମାରେ ସାତ ଲହଡି

ଆଷାଢ଼ର ବର୍ଷା

ହୋଇ ମୁଁ ଲିଭାଇ

     ପାରିବି କି ବଇଶାଖର ତାତି । 

ଅସଜଡା କେଶ

ଶେଜରୁ ଉଠାଇ

     ଯତନରେ ଖୋଷା ଖୋସିଲ ଯାଇ

ବାସ୍ତବତା ନୁହେଁ

ଏସବୁ ଭାବନା

     ଶେଜରୁ ସପନ ଦେଖୁଛି ଶୋଇ ।