ସ୍ବଭାବ

ଋତୁ ବଦଳାଏ    ମାସ ବଦଳାଏ

କ୍ରମଶଃ ଯେ ଦିନ ବାର

ପ୍ରାଣୀ ଜଗତର    ପ୍ରକୃତି ସ୍ଵଭାବ

ଅପରିବର୍ତ୍ତିତ ସ୍ଥିର ।

ସମ୍ମୁଖରେ କିଏ   ମିଷ୍ଟଭାଷୀ ହୁଏ

ଅର୍ଦ୍ଧ ରାତେ କରେ ଖେଳ

ଫେସବୁକରେ   ଟ୍ୟାଗ କରନ୍ତି

ଦେଇ କରଶାଖା ବଳ ।

ସୁନ୍ଦରୀ ରୂପସୀ   ଉରଜ ଯେ ଶଶି

ହୃଦୟରେ ଭାବି ନେଇ

ନୀଚ ମାନସିକ    ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ କରି

ସୁରା ପାତ୍ର ଦେଲେ ଥୋଇ ।

ଲେଖନୀ ପ୍ରକାଶେ  ନିଷ୍ପାପ କଳୁଷ

କାହାର କେତେ ଯେ ଭାବ

ପ୍ରେମର ବିଭାସ  ଏକତରଫା ରେ

ବୁଝେ ନାହିଁ କ୍ଷତି ଲାଭ ।

ଅପବ୍ୟୟ କରି    ସମୟ ବେଳକୁ

ଆପଣାର କର ନାହିଁ

ସେଥିପାଇଁ ଲୋଡା  ସରଳ ହୃଦୟ

ଅନୁଭବି ଥିବ ଚାହିଁ ।

ଫେସବୁକଟା    ଖୋଲା ମଇଦାନ

ଚଳନ୍ତି ଯେ ନାବାଳକ

ନିଶି ଯାମିନୀରେ  ପ୍ରେମ ନିବେଦନ

ବୁଝାଏ କି ଭଦ୍ର ଲୋକ ।

ଲଜ୍ୟାଶୀଳା ହୋଇ ମିତଣୀ ବୋଲଇ

ଶୁଣ ମୋର ନାନୀ ଶୁଣ 

ରାତି ଅଧେ ଯିଏ  ଟ୍ୟାଗ କଲା ଲୋ

ବୋଳି ଦିଅ କଳା ଚୁନ ।

ଅନୁରୋଧେ ମୋର ଏହି ଯେ କବିତା

ଗୁହାରି କରୁଛି ଆଜି

ଟ୍ୟାଗ୍ କରିବ    ଶୁଦ୍ଧ ପୁତ ମନେ

ନଚେତ୍ ତୁମେ ଯେ ପାଜି ।