ସାଥୀ

ଜୀବନର ଏଇ ଶୂନ୍ୟ ପଥରେ

ବାଟୋଇଟିଏ ମୁଁ ଚାଲୁଥିଲି ଏକା,

ଚାଲୁଚାଲୁ ଦିନେ ସାଥୀ ପାଇଗଲି

ଯେବେ ହେଲା ମୋର ତୁମ ସହ ଦେଖା ।

ପ୍ରଥମ ଦେଖାରେ ଆଖି କହିଦେଲା 

ମନର ଯେତେକ ଅକୁହା କଥା,

ଜାଣିପାରିଲିନି ହୃଦୟ କାଗଜେ

କେବେ ତୁମ ନାମ ହୋଇଗଲା ଲେଖା ।

ଦିନ ରାତି ମୋର ସ୍ପନ୍ଦନରେ ଆସି

ବୁଣିଦେଇଗଲ ଫଗୁଣର ଛିଟା,

ସପନ ରାଇଜେ ହଜେଇଲ ମୋତେ

ମହୁ ଠାରୁ ବେଶୀ ଲାଗେ ସବୁ ମିଠା ।

ତୁମ କଥା ଥରେ ଭାବି ଦେଲା ପରେ

ମନେ ଖେଳିଯାଏ ଅସଂଖ୍ୟ ଲହରୀ,

ଭାବନା ଦେଶରେ ହଜିଯାଏ ଲାଗେ

ନୀଳ ଆକାଶଟା ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ପରି ।

ରହିଛ ତୁମେ ଏ ହୃଦୟ ମନ୍ଦିରେ

ରହିଅଛ ତୁମେ ଦୁଇ ନୟନରେ,

ତୁମ ଏ ସ୍ମୃତିକୁ ଭୁଲିପାରିବିନି

ଚାଲିଯିବ ନାହିଁ ମୋ ଠାରୁ ଦୂରେ ।