ସାର୍ଥକ ସ୍ବପ୍ନ

ଜରି ଗୋଟାଇ ଗୋଟାଇ ହାତ କାଟେ

ହେଲେବି ସ୍ବପ୍ନ ମନକୁ ଉଚ୍ଚାଟେ

ଦେଖେ ଯେବେ ଅନ୍ୟ ପିଲାଙ୍କୁ

ବହୁ କଥା ତାର ଆସେ ମନକୁ ।

ବାପ ଛାଡ଼ିଗଲା ଅଧ ରାସ୍ତାରେ

ମା କିଛି କରି ପାରିଲାନି

ବାପାକୁ ଝୁରି ବେମାରୀ ହେଲା

ମରିବା ଯାଏଁ ବଂଚି ପାରିଲାନି ।

ଭାବିଛି ସେ କିଛି ହେଲେ କରିବ

ଛୋଟ ଭଉଣୀକୁ ସେ ପୋଷିବ

ସପନ ଦେଖଇ ଜରି ଗୋଟାଳୀ

କିଣିବ ଦରବ ଭଳିକି ଭଳି ।

ଭଲ ଲୁଗା ତା ଭଉଣୀ ପିନ୍ଧିବ

ସଭିଙ୍କ ପରି ସେ ଭଲ ଦିଶିବ

ପାଠ ପଢ଼ିବ ସଜେଇ ହେବ

ଦିନେ ବାହା ହୋଇ ପର ହୋଇବ ।

ଭାବେ ପିଲାମନ ଅଭିମାନରେ

ସେ କି ଭୁଲ କଲା ତା ଜୀବନରେ

ଦଇବ ଏମିତି ଦାଉ ସାଧିଲା

ତା ପିଲାବେଳ ନଷ୍ଟ ହିଁ ହେଲା ।

ତଥାପି ସ୍ବପ୍ନ ସେ ନିଜେ ଦେଖିଲା

ନିଜ ପାଇଁ ଏକ ଯୋଗାଡ କଲା

ବାବୁ ଘରେ ଯାଇ ପଢିଲା ପାଠ

ଆଇ ଏସ ହୋଇ ହେଲା ବିଖ୍ୟାତ ।

ତା ଭଳି ପିଲାଏ ଯେତେକ ଥିଲେ

ସଭିଙ୍କୁ ଆଣି ସେ ନିଜର କଲେ

ଭଉଣୀ ତାଙ୍କର ବଡ ହୋଇଲା

ନିଜ ଗୋଡ଼ରେ ସେ ଠିଆ ବି ହେଲା ।

କର୍ମ ବଳେ ଭାଗ୍ୟ ବଦଳିଯାଏ

ସପନ ଦେଖା କେବେ ନ ଛାଡ଼ ପିଲାଏ

କହିଲା ସେ ଜରି ଗୋଟାଳି ପିଲା

ଯା ପାଇଁ ସେ ବସ୍ତି ଦିନେ ବିଖ୍ୟାତ ହେଲା ।

କ୍ରମଶଃ