ସାମୂହିକ ଆତ୍ମଗୋପନସଂଜୟ କୁମାର ତ୍

ସ୍ବପ୍ନର ଇଲାକାରେ ଦେଖାହେଲେ ରାମଚନ୍ଦ୍ର, ଗାଂଧୀ ଓ ଗଂଗାଧର

ଅତି ମାନବ, ମହାମାନବ ଓ ସାଧାରଣ ମାନବ ସେମାନେ ସମସ୍ତ ଅବୁଝା ମଣିଷ

ବାରଂବାର ପ୍ରଶ୍ନ କରୁଛତି- ଏ କଣ ଆମ ସ୍ବପ୍ନର ଭାରତ ?

କିଏ ବା କହିବ ତାଂକୁ- ଧ୍ବଂସର ଯଜ୍ଞଙ୍କୁଡରେ ଆହୂତ ଏ ଭୂଖଡ ।

ଭୋକର ଭୂଗୋଳ ଓ ବୈଷମ୍ୟର ଇତିହାସରେ

ପରିଚୟ ପାଲଟିଛି ଅପ୍ରାସଂଗିକ

ନୀଳତୃଷ୍ଣାର ଅନ୍ଵେଷଣରେ ଭ୍ରଷ୍ଟ ଯୁବ ସମାଜ

ମାତିଛତି ନେତିବାଦୀ ଆତ୍ମଗୋପଦୀରେ ।

ଦାନ ମାଝୀ ପ୍ରକରଣରେ ବି ସଂବେଦନ ଶୂନ୍ୟ ପ୍ରଶାସନ

ଯେତେ ସବୁ ସମାଜର ବଡପଂଡା

ନିଶାର୍ଷର ଆଗଂତୁକ-ଅସହାୟତାର ଖରିଦ୍ଵାର

ଦାଦନ ଖଟିବାକୁ ଯାଇଛି ମୋହନ

ପୁଣି ଦାସ ପ୍ରଥାର ବଂଧନରେ କେବିକ ।

ଅନାବଶ୍ୟକ ସଂବଲପୁର/ ଓଡିଶା/ ଭାରତ ବଂଦରେ

ହଂତସଂତ ଖଟିଖିଆ, ଦିନମଜୁରିଆ ବି.ପି. ଏଲ୍ ମଣିଷ

ଅନ୍ୟ ପଟେ ସମାଜରେ ସେକ୍‌ସ ଏକ ଷ୍ଟାଟସ ସିଂବଲ୍

ଅବାଧ ପରକ୍ରୀୟା ପ୍ରୀତି/ ଗଣଧର୍ଷଣରେ ଲିପ୍ତ ଦିଗ୍ଭ୍ରଷ୍ଟ ଯୁବ ସମାଜ

କିଏ ଦେବ ନୈତିକ ମୂଲ୍ୟବୋଧର ମୁକ୍ତି ସଂଜୀବନୀ

ସ୍ବପ୍‌ନର ଚରିତ୍ର ମାନେ ଯେ ଆତ୍ମଗୋପନ କରିଛତି

ବୁଢାରଜାର ଗର୍ଭ ଗହ୍ଵରରେ ।