ସାହିତ୍ୟିକ ସା‌‌ହିତ୍ୟିକା

ସମାଜେ ସଭିଏଁ ଦେଖନ୍ତି ଯାହାକୁ

       ଅତି ସାଧାରଣ ଭାବେ

କଥା ଶିଳ୍ପିର ଭାବନାରେ ଏହା

       ଭିନ୍ନ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଶୋଭେ ।

କରିପାରେ ସେ ବିନ୍ଦୁ ମଧ୍ୟରେ

        ଅଗାଧ ସିନ୍ଧୁର ଦର୍ଶନ

କ୍ଷୁଦ୍ର ଏକ ବାଲିକଣିକା ମଧ୍ୟେ

       ବିଶାଳ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ସର୍ଜନ ।

ସାହିତ୍ୟିକର ସଂଘର୍ଷ ମୟ ଜୀବନ

       ପଛକୁ ସାଉ‍ଁଟେ ଶଦ୍ଦରେ

ଧାଡିକୁ ଧାଡି ଶଦ୍ଦ ଯୋଡ଼ି ଗଢେ

        କାହାଣୀ ଶଦ୍ଦର ଉପାଦାନରେ ।

ଜୀବନର ପରିଭାଷାକୁ କରଇ

        ହୃଦୟ କଲମେ ସେ ଧାର୍ଯ୍ୟ

ମନର ଯାତନା ଅନ୍ତର ବେଦନା

        ଅନ୍ତଃସ୍ବରେ ଗଢେ ଗଳ୍ପ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ।

ପ୍ରଯୁକ୍ତି ବିଦ୍ୟାର ଅତ୍ୟାଧୁନିକ ଯୁଗରେ

        ପହଞ୍ଚିଛି ଆଜିର ମଣିଷ

କଳ୍ପନାର ପାରିଜାତ ଫୁଲ 

        ସାଉଁଟି ବାକୁ କରେ ଅକ୍ଳାନ୍ତ ପ୍ରୟାସ ।

ପ୍ରତିଦିନ ଦେଖୁଛି ନୂଆ ନୂଆ

        ଅନେକ ସମସ୍ୟା ଓ ଘଟଣା

ମାନସିକ ସଂଘାତ ମଧ୍ୟେ ଛନ୍ଦି ହୋଇଛି

        ନେଇ ଅନେକ ଦୁଃଖ ଯନ୍ତ୍ରଣା ।

ମାର୍ମିକ ଅନ୍ତଃସ୍ଵର ଯୋଗାଏ

        ଲେଖିବାକୁ ଶଦ୍ଦରେ ଇନ୍ଧନ 

ବ୍ୟାପକ ଅନୁଭୂତିରୁ ମିଳେ 

        ପ୍ରକାଶିବାକୁ ଦୁଃଖସୁଖର ବନ୍ଧନ ।

ଶଦ୍ଦରେ ଖେଳରେ କିଛି ନିଆରା 

         ଶଦ୍ଦକୁ ନେଇ ସେ ଖେଳେ

ଏକ ସୁନ୍ଦର କାହାଣୀ ଫ୍ରେମ୍ରରେ 

         ଅଲଗା ସ୍ବପ୍ନ କଥାଟିଏ ତୋଳେ ।

ମାନବିକତାର ବାର୍ତ୍ତାକୁ ପହଞ୍ଚାଏ

         ନେଇ ସମାଜ ସମ୍ମୂଖରେ

ଗଳ୍ପ ସାହିତ୍ୟର ପାଠକ ପାଠିକା

         ଦେଖନ୍ତି ନିଜକୁ କାନଭାସ୍ ଉପରେ ।

କେତେବେଳେ ସେମାନେ ସତ୍ୟକୁ ସାମ୍ନା କରି

         ଯନ୍ତ୍ରଣାର ପରିଭାଷା ରେ ଖୁସି ହୁଅନ୍ତି

ଅନୁଶୋଚନାର ବର୍ଷାରେ ଭିଜି ଭିଜି

         ପୁଣି ଲୁହରେ ଥମ୍ ଥମ୍ ହୋଇଉଠନ୍ତି ।