ରଶ୍ମୀ ଏକ ସମୀତର ରେଖାସ୍ଵପ୍ନରଂଗର

ରଶ୍ମୀ ଏକ ସମୀତର ରେଖା

ସ୍ଵପ୍ନରଂଗର ଅବସନ୍ନ ଆଳସ୍ୟରେ

ମୁଁ ଖୋଜୁଛି ହକ୍‌ଗୋନାଲ ଶୈଳୀର କବିତା

ଯେତେସବୁ ସ୍ଵପ୍ନ ଓ ଡେଫୋଡି

ବୈଚିତ୍ରମୟ କରଂତି ବିଶ୍ଵ ବ୍ରହ୍ମାଡକୁ

ମୁଁ ଓ ମୋ ପ୍ରେମିକା ଦୁଇଟି ସମାଂତରେଖା

ମିଳନ ଅସଂଭବ ବୋଲି ଜାଣି ବି ଅଜଣା

ପ୍ରେମର ଆଦ୍ୟ ପ୍ରହରରୁ ଶେଷ ଯାଏଁ

ନିର୍ନିମେଷ ନୟନରେ ଚାହିଁ ରହୁଥାଉ ଏକୁ ଆରେକୁ

ଯେବେ ଯିବାର ସମୟ ହୁଏ- ରଶ୍ମୀ ଚାଲିଯାଏ

ଆଉ ପୁଚଜୀଭୂତ ଅଂତର୍ଦାହକୁ ସାଇତି ରଖି ମୁଁ ବି ଚାଲେ

ଏହି ସମାଂତର ଚଳଣିର ବୈଶିଷ୍ଟ୍ୟ ଏୟା :

ଦୁଇଜଣ ପରସ୍ପରର ଦୃଷ୍ଟିର ପରିସୀମାରେ

ରହିବେ ଚିରକାଳ ଯେ ହେତୁ

ରଶ୍ମୀ ଏକ ସମାଂତର ରେଖା

ଅନତିକ୍ରମଣୀୟ ଦୂରତ୍ବର ମୂକସାକ୍ଷୀ ।