କରିଛ କିବା ମନ୍ତର

କୃଷ୍ଣ:-

ନ ଦେଖିଲା ଯାଏଁ ବାହୁନି ହଉଛ

ଦେଖିଲେ କଥା ନକହି,

ଚାରୁ ଚନ୍ଦ୍ରମୁଖୀ ତୁମ ଅଭିସନ୍ଧି

ମୁଇଁ ବୁଝିପାରୁନାହିଁ । [୧]

ହୃଦୟଟା ମୋର ଛଡେଇ ନେଇକି

ଯାଉଛ ମୁହଁ ଫୁଲେଇ ,

ତୁମପାଇଁ ପରା କୁଞ୍ଜକୁ ଆସିଛି

ଭାଉ ଖାଉଛ କିମ୍ପାଇଁ? [୨]

ରାଧା:-

ଯାଅହେ ଛଳିଆ ତମ ସୁଆଗିଆ

କଥାରେ ହେବିନି ବାଇ,

ଓଠ ତୁମ କିଛି କହିବା ଆଗରୁ

ଆଖିରେ ସତ ପଢଇ । [୩]

ରଖହେ ସେ ମିଠା ଛଳନା ଆବେଗ

କ୍ଷୀର ଚୋର ଚିର ଚୋର,

ମନକୁ ମୋ ଆଉ ଭୁଲାଇବା ପାଇଁ

ପାଣିରେ ପକାନା ସର । [୪]

ମନଟା ତୁମର ନିହାତି ଅଥିର

ଉଛୁଳା ଯମୁନା ପାଣି ,

ଚହଲା ପାଣିରେ ହୃଦ ପଦ୍ମବିମ୍ବ

ହୁଅଇକି ସ୍ପଷ୍ଟ ଜାଣି । [୫]

କୃଷ୍ଣ:-

ଗୋପ ଗୋପାଳୁଣୀ ବାଉଳି ହୁଅନ୍ତି

ବଇଁଶିର ସୂର ଶୁଣି ,

ହେଲେ ମୋ ବଇଁଶି ବିରହେ ବାଉଛି

ରାଧାରାଣୀ ରାଧାରାଣୀ । [୬]

ମୋ ନାମ ଆଗରୁ କେଡେ ସରାଗରେ

ସଜାଇଛି ତୁମ ନାମ ,

ଭକତେ ଭକତି ଭାବେ ଭଜୁଛନ୍ତି

ରାଧେଶ୍ୟାମ ରାଧେଶ୍ୟାମ । [୭]

ମାନିନୀଗୋ ତୁମେ ରମଣୀର ମଣି

ତେଜି ମାନ ଅଭିମାନ ,

ଅଙ୍ଗ ଲତାର ସୁପରଶେ ଜଡାଇ

ଭିଜାଇ ଦିଅ ପରାଣ। [୮]

ରାଧା:-

ମନ ଭୂଲା ଚିତ୍ତଚୋର ନାଗରହେ

ଛଳିଆ ମୋ ନଟବର ,

ସବୁ ଜାଣି ପୁଣି ତୁମଠୁ ହାରୁଛି

କରିଛ କିବା ମନ୍ତର । [୯]

ମନ ପ୍ରାଣ ସବୁ ତୁମଠି ଲାଖିଛି

ମୁଇଁତ ମୋହର ନୁହଁ ,

ଅଭିମାନ ମୋର ସଦା କାଳେ ତୁମେ

ମୋହରି ହୋଇକି ଥାଅ । [୧୦]

*************************