ଜହ୍ନ ଓ ନୀଳକଇଁ

ଚାନ୍ଦ ଯେବେ ଉଏଁ ସନ୍ଧ୍ୟା ଆକାଶରେ

ପ୍ରେମର ବାର୍ତ୍ତା ନେଇ

ତାହାର ପରଶେ ପ୍ରେମାତୁରା ହୁଏ 

ପ୍ରଣୟିନୀ ନୀଳ କଇଁ ।

ଜୋଛନା ତାହାରି ବିଛୁରି ପଡ଼ଇ 

ସଭିଙ୍କ ଉପରେ ଯାଇ

ହେଲେ ଅଭିମାନୀ ନୀଳ କଇଁ ସତେ

ଥାଏ ମୁହଁକୁ ଫୁଲେଇ ।

ନିଷିଦ୍ଧ ପ୍ରହରେ ପ୍ରେମିକା ରୋଷରେ

ଚାନ୍ଦ ଯେବେ ଭଞ୍ଜୁଥାଏ

ଥୁଣ୍ଟା ପାହାଡ଼ଟା ବଇରୀ ସାଜିଣ 

ଜୋଛନାକୁ ରୋକି ଦିଏ !

ନୀଳ କଇଁ ପାଇଁ ପାହାଡ଼ଟା ଶତ୍ରୁ

କ୍ରୋଧ ଜର୍ଜରିତ ହୁଏ 

ସିଏ କି ବୁଝଇ ପାହାଡ଼ ଅଟଳ

ଚନ୍ଦ୍ର ସ୍ଥାନ ବଦଳାଏ ?

ଗୋଟିଏ ସ୍ଥାନରେ ରହିବ କିପରି 

ଝରାଇ ଚାଲେ ଜୋଛନା

ଆକାଶ ବୁକୁରେ ଖେଲି ବୁଲୁଥାଏ

ଦୂରେଇ ସଭିଙ୍କ ତୃଷ୍ଣା ।