ଋପଶ୍ରୀ ପ୍ରିୟା ମୋର

ଋପ ପାଇଅଛ ଅତ୍ୟନ୍ତ ସୁନ୍ଦର

ଅମ୍ଳାନ ଅକ୍ଷୁର୍ଣ୍ଣ ପୂର୍ଣ୍ଣ

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣା ଋପ ଅଳଙ୍କାର

ନୟନ ପୂରୀତ ବର୍ଣ୍ଣ ।

ଅତି ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ହୁଅ ସର୍ବ ଜନେ

ଅପ୍ରିୟ ରେ ପ୍ରିୟ ଖୋଜ

ଅପ୍ରୀତି ରେ ପ୍ରୀତି ଢାଳି ଦିଅ ତୁମେ

ଦିବ୍ୟ ଶାଶ୍ଵତ ରେ ହଜ ।

ଯାଅଯେତେ ଦୂରେ ଆପଣା ପଣରେ

ମମତା ର ବର୍ଷା ଝରେ

ଅତି ନିଷ୍ଠାପର ସମ୍ପର୍କ ର ଡୋର

ବାନ୍ଧ ପଣତ କାନିରେ ।

ଝରେ ଝରଝର ପ୍ରେମ ମନ୍ଦାକିନୀ

ନିସ୍କପଟ ଶିଶୁ ଦେଖି

ଅତି ଆଦରରେ କର ଆଲିଙ୍ଗନ

ଗାଲକୁ ଦିଅତ ମାଖି ।

କିପରି ଏମିତି ଗଢିଲା ବିଧାତା

ସର୍ବ ଗୁଣ ରେ ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣା

ରାଗ ଈର୍ଷା ତୁମ ମନରେ ନଦେଲା

ସୁଲକ୍ଷଣୀ ଗୁଣେ ପୂର୍ଣ୍ଣା ।

ତୁମ ହସ ହସ ପୁରିତ ବଦନ

ଜନ ମନ ମୋହେ ଟାଣେ

ସମର୍ପଣ କରି ସ୍ନେହ ମମତାକୁ

ବାନ୍ଧି ରଖ ତୁମେ କ୍ଷଣେ ।

ପର ଦୁଃଖେ ତୁମେ ଆଘାତ ପାଅ ଯେ

ଆଖିରେ ଲୋତକ ଧାରା

ଅନ୍ୟ ର ଲୁହକୁ ହାତେ ପୋଛି ତୁମେ

ସର୍ବ ମୁଖେ ବସୁନ୍ଧରା ।

ଭଗବାନ ପାଖେ ଏତିକି ମୋ ଅଳି

ଅକ୍ଷୁର୍ଣ୍ଣ ଅକ୍ଷୟ ରୁହ

ସଦା କୁସୁମିତ ଚଲାପଥ ହେଉ

ସୁଗନ୍ଧ ମଳୟ ବୁହ ।