ରଣ ଭୂଇଁ

ଦୁଃଖ ମୋର ସବୁ ଅତି ଆପଣାର

ସୁଖ ଅଟେ ସାତ ପର,

ନିଜର ଲୁହକୁ ନିଜେ ପୋଛିଦେଇ

ଚଳାଏ ମୁଁ ମୋ ସଂସାର ।

ରୋଗର ଦାଉକୁ ସହ୍ୟ ମୁଁ କରଇ

ଭୋକ କୁ ପାରଇ ନାହିଁ,

କଳା ଦିଅଁ ଯଦି କପଟ କରୁଛି

କହିବି କାହାକୁ କାହିଁ ।

ନିଜ ରକତରେ ଖେଳୁଅଛି ହୋଲି

ଜୀବନକୁ ରଙ୍ଗ ଦେଇ,

ସବୁ ବୁଝି ଆଜି ଅବୁଝା ହୋଇଛି

ଜାଣୁ ଜାଣୁ ହାରେ ମୁହିଁ ।

ହାରି ମୁଁ ଯାଇନି ନିଜ ପାଖେ ମୁହିଁ

ଦରିଦ୍ର ପଣକୁ ନେଇ,

ଆଜି ଯିଏ ରାଜା କାଲିକି ଭିକାରୀ

ରଣଭୂଇଁ କଥା ଏଇ ।