ରଙ୍ଗେଇ ନାନୀର ରଙ୍ଗ ଛାଡ଼ିଲା

ଆମରି ଗାଆଁର ରଙ୍ଗେଇ ନାନୀ

ଚାଲି ଯାଉଥିଲା ଉଡ଼େଇ କାନି-

ଥରି ଉଠୁଥିଲା ଦାଣ୍ଡ,

ବାଟୁଳି ନ ଥିଲା ପାଟିରେ ତା'ର

ଶାଣଦିଆ କଥା ଖୁରଠୁଁ ଧାର

ଶୁଣି ଲୋକ ହେଲେ ରୁଣ୍ଡ ।

କୋଉ ରଇଜଳା ବାଡ଼ିରେ ପଶି

ଚୋରେଇ ନେଇଛି କାକୁଡ଼ି କଷି-

ପଡ଼ିଛି ତା' ରାହୁଦଶା,

ତା' ମୁଣ୍ଡରେ ରାଧା ଚଡ଼କ ପଡ଼ୁ

ତା' ସାତ ପୁରୁଷ ନରକେ ସଢୁ

ହଉ ସିଏ ଲୋକହସା ।

ନାନୀ ରୋଗ-ବ୍ୟାଧି ତା'ଠିକି ଯାଉ

ଯେତେ ବଡ଼ ରୋଗ ତା' ଠାରେ ହେଉ-

ଆଖି ତା'ର ଯାଉ ଫୁଟି,

ଦେଖି ସେ ନ ପାରୁ ଆଉ ଯେ କିଛି

ଚୋରି କରିବାଟା ତେଣିକି ଅଛି 

ପାଉ ଉପଯୁକ୍ତ ଶାସ୍ତି ।

ନାନୀ କହୁଥିଲା ଆଖି ତରାଟି

ଦାନ୍ତକୁ ରଗଡ଼ି ହାତକୁ ଛାଟି-

ଗାଆଁ ଲୋକ ଶୁଣି କାବା,

ଏଡ଼େ ମନ୍ଦବୁଦ୍ଧି କିଏ କରିଲା

ସାପ ଲାଙ୍ଗୁଡ଼ରେ ହାତ ମାରିଲା

ଡାକିବାକୁ ହେବ ସଭା ।

ଏତିକି ବେଳକୁ ଶୁଭିଲା ଗୋଳ

ଗାଆଁ ସେ ମୁଣ୍ଡଟା ସାରା ଚହଳ-

ବୁଲା ଷଣ୍ଢ କିସ କଲା,

ଆମ ନାନୀଙ୍କର ଗଣ୍ଠିର ଧନ

ଏକୋଇର ବଳା ବିଶିକେଶନ

ମାଧିଆକୁ ଭୁଷିଦେଲା ।

ଖାଉଥିଲା ସିଏ କାକୁଡ଼ି ନେଇ

ଷଣ୍ଢ ଗୋଡ଼େଇଲା ଖାଇବା ପାଇଁ-

ନ ଦେଲାରୁ ଦେଲା ଭୁଷି,

ମାଧିଆ ପଡ଼ିଲା ଚେତା ହରାଇ

ଶୁଣି ଗାଆଁ ଲୋକ ଆସିଲେ ଧାଇଁ

ବୋହି ନେଲେ ମିଳିମିଶି ।

ଡାକତରଖାନା ଧରିକି ଗଲେ

ମାଧିଆର ଆଶୁ ଚିକିତ୍ସା କଲେ-

ହୋଇଗଲା ସିଏ ଭଲ,

ସେଇଦିନୁ ଆମ ରଙ୍ଗେଇନାନୀ

ଆଉ ଶାଣଦିଆ କଥା କହେନି

କଥାରୁ ତା' ଝରେ ଫୁଲ ।