ରେ ସମୟ ମୋ ପ୍ରିୟାକୁ ଟିକେ ଦେବୁ ବୁଝାଇ

ଗ୍ରୀଷମ ଝାଞ୍ଜିରେ ସିଝିଯିବ ବୋଲି

ଚାଲେ ସେ ମୁହଁକୁ ଘୋଡାଇ ଦେଇ 

ଡରେ ପ୍ରିୟା ମୋର ଝଡି ବରଷାକୁ

କାଳେ ସିଏ ନେବ ତାକୁ ଉଡାଇ ।

ଫୁଲ ଠାରୁ ବଳି କୋମଳ ଦେହ ତା

ଅଟଇ ସିଏ ବି ଭାରି ମନୋଇ

କିଛି ଟିକେ ହେଲେ କହେ ନାହିଁ କିଛି

କାନ୍ଦଇ ସକେଇ ସେ କଇଁକଇଁ ।

ଜିଦି କରେ ସିଏ ଉଠିବନି ଶିଘ୍ର

ଭାଙ୍ଗିଯିବ ତାର ମିଠା ସପନ

ଏଡିକି ଅବୁଝା ରାତି ତା ସରେନା

ବିଳମ୍ବେ ଆସଇ ନିଇତି ଦିନ ।

ରୂପା ଚାନ୍ଦ ସିନା ଗଢିଦେବା ପାଇଁ

ଚାହିଁଥିଲା ଝିଅ ସେ ତଅପୋଇ

ଚାହୁଁଛି ଆକାଶେ ପ୍ରିୟା ମୋ ଜହ୍ନକୁ

ଖୋଜି ଖୋଜି ସିଏ ପାଉ ତ ନାହିଁ ।

ସହିବାକୁ ହେବ ଖରା ବର୍ଷା ଶୀତ

ମଧୁକାଳ ନିତି ମଳୟ କାହିଁ

ରେ ସମୟ ଟିକେ ମନୋଇ ପ୍ରିୟାକୁ

ପାରିବ କି ତୁମେ ବୁଝାଇ ଦେଇ ! !