ରବିର ସ୍ୱପ୍ନ

ଶ୍ରେଣୀ ରେ ଦିନେ ମୁଁ ପଚାରିଲି ପିଲେ କଅଣ ତୁମର ଲକ୍ଷ୍ୟ,

ନିଜ ମନକଥା ସମସ୍ତେ ନିଜର ଖାତା ଖୋଲି କରି ଲେଖ ।

କିଏ ଲେଖିଥିଲା ଡାକ୍ତର ହେବି କିଏସେ ଇଞ୍ଜିନିୟର ,

କିଏ କିଏ ପୁଣି ଲେଖିଥିଲେ ହେବୁ ଶିକ୍ଷକ, କଳାକାର ।

କିଏ ଲେଖିଥିଲା ଓକିଲ ପୁଣି କେ ଚାଟାର୍ଡ ଆକାଉଣ୍ଟାଣ୍ଟ,

ଆଉ କିଏ ପୁଣି ଲେଖିଲା ପଢିବି ହୋଟେଲ ମ୍ୟାନେଜମେଣ୍ଟ ।

ଗୋଟିଏ ପିଲା ସେ ଲେଖିଥିଲା ମୁହିଁ ବଡ଼ ହେଲେ ହେବି କବି,

ତାକୁ ଡାକିଯେବେ ପଚାରିଲି ନାଁ କହିଲା ମୋ ନାମ ରବି ।

ପଚାରିଲି ତାର ପିଠି ଥାପୁଡ଼େଇ କାହିଁକି ହେବୁ ତୁ କବି ?

 ତା ଉତ୍ତର ଶୁଣି ପାଦତଳୁ ମୋର ମାଟି ଆପେ ଗଲା ଦବି ।

 କହିଲା ସେ ଦିନେ ଟି,ଭି,ରେ ତା ବାପା ଦେଖିଲେ କବି ପ୍ରୋଗ୍ରାମ

 ଦେଖିସାରି ସିଏ କହିଲେ ୟାକୁ ତ ଲେଖିଦେବ ଆମ ଦାମ ।

 ଉତ୍କଣ୍ଠା ରେ ମୁଁ ପଚାରିଲି ବାବା କିଏ ଅଟେ ସେହି ଦାମ,

 ବିନା ଦ୍ବିଧାରେ ସେ ଉତ୍ତର ଦେଲା ହଳିଆଟି ସିଏ ଆମ ।

 ରବି ଭାବିନେଲା କବି ହେବା ପାଇଁ ଲୋଡା ନାହି କିଛି ପାଠ,

 କାହିଁକି ଆଉ ସେ ପାଠକୁ ଲେଖିବ ଘୋରିଘୋରି ନିଜ ହାତ ।

 ସେଥିପାଇଁ ସିଏ ଛାଡ଼ି ଦେଲାଣି ତା ଗଣିତ କଷିବା ହବି,

 ବିଜ୍ଞାନ ର ସେ ଜଟିଳ ତତ୍ତ୍ଵ ଲେଖୁନାହି ଆଉ ଭାବି ।

 କବି ହେବା ଅତି ସହଜ ତାଲାଗି ପାଠ କିଛି ଲୋଡା ନାହିଁ,

 ସେଥିପାଇଁ ରବି ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖୁଛି କବିଟିଏ ହେବାପାଇଁ ।