ରାତ୍ରୀର ଆଲୋକ

ରାତ୍ରୀ ଆଜି ତା'ର ନିଜ ଅନ୍ଧାରରେ 

ନିଜର ସନ୍ଧାନେ ଏକାକୀ ପଥରେ ହଜିଛି

ଆଉ ଅନ୍ଧାର ତାକୁ ଲାଗୁନାହିଁ ଭଲ

ଅନ୍ତରେ ହେଉଛି ନିତି କଲବଲ

ଆଜି ସେ ନିଜପାଇଁ ଆଲୋକ ଖୋଜୁଛି l

ରାତ୍ରୀ ଆଜି ନିଜ ଶରୀର ଦେଖିଛି

କେଉଁ ଆଇନାଟା ନିଜେ ହିଁ ଜାଣିଛି

ନିଜ ରୂପରେ ତା'ର ବିଷାଦିତ ମନ

ଶୁଭ୍ର ସ୍ୱଚ୍ଛର ସେ ଦେଖୁଛି ସପନ

ଆଜି ସେ ତା'ର ସକାଳ ଖୋଜୁଛି l

ମାନ, ଅଭିମାନ ଯେତେ ଅଛି ତା'ର

ଅନ୍ଧାରେ ଲୁଚୁଛି ଲୁହ ଓ କୋହ ସାଗର

କାନ୍ଦିଲେ ବି ଲୁହ ତା'ର କଳାରେ ମିଶୁଛି

ଆଘାତ କ୍ଷତର ଲହୁ ବି ଆସୁନି ନଜର

ଆଜି ସେ ତା'ର ଦୁଃଖରେ ଅଜସ୍ର କାନ୍ଦୁଛି l

ଟିକେ ଗହଳକୁ ଯିବ ସେ ଭାବିଛି

ଏକାକୀ ବଞ୍ଚିବଞ୍ଚି ଜହ୍ନତାରାରେ ବିରକ୍ତ

ନିସଙ୍ଗେ ସେ ପାଲଟିଛି ନିଶାଗ୍ରସ୍ଥ

ଟିକେ ନିର୍ମଳ ଆକାଶ ଖୋଜୁଛି

ନିଦପଛେ ନ ଅଣ୍ଟୁ ରାତ୍ରୀ ଆଜି ସୂର୍ଯ୍ୟ ଖୋଜୁଛି।