ରାତ୍ରୀ ରାଣୀ-୩

ଅତି ସୁକୁମାରୀ ଅଲିଅଳି ବାଳା

    ତାରା ଗହଣଙ୍କ ମେଳେ ,

ଅଭିସାରେ ନିଜେ ସଜାଇ ହେଇଛି

     ଆକାଶର ଛାତି ତଳେ ।

ପିଆସୀ ପ୍ରାଣର ପରିଚୟ ଦେଇ

      ଓହ୍ଲାଇ ଆସଇ ଧୀରେ ,

ନବ ବଧୁ ପରି   ଓଢ଼ଣାକୁ ଟାଣି

       କଁଅଳ ପରଶ ଭରେ।

ମଥାରେ ନାଇଛି  କି'ସୁନ୍ଦର ଆହା

          ରୂପାଚକି ଜହ୍ନଟିଏ ,

ଓଢ଼ଣାଟି ତଳୁ  ଦାଉ ଦାଉ ଦିଶେ

    ଲଲାଟରେ ଟୋପାଟିଏ  ।

ରାତ୍ରୀରାଣୀ ତୁମେ  ପ୍ରୀତିରେ ଭିଜାଅ

      ତାରା ଫୁଲେ ପାରି ଶେଯ  ,

ମଉନାବତୀ ଗୋ'  ମଉନେ ମଉନେ

       ବୁଣିଦିଅ ଶାନ୍ତି ବୀଜ ।

ଆଗୋ  ଭାଗ୍ୟବତୀ  ଆବିର୍ଭୁତା ହୁଅ

     ତୁମ ସମ ଆଉ କିଏ ?

ତୁମ ଆଗମନୀ    ଚାହିଁ ରହିଥାନ୍ତି

     ସସାଗରା ଧରା ଯାଏଁ ।

କ୍ଳାନ୍ତ ନୟନରେ   ମାଦକତା ଭର 

       କଳା ଓଢ଼ଣୀକୁ ଫେଇ ,

ପୃଥିରେ ବିରାଜି  ନାନା ରଙ୍ଗ ଭର

     ତାରା ସଖୀ ସଙ୍ଗେ ନେଇ।

ଘନ ଅନ୍ଧକାରେ   ନିଶୂନ୍ ରାତିରେ

        ବିଶ୍ରାମ ଭରି ଜୀବନେ ,

ସାରା ସୁଖ ବାଣ୍ଟି    ଫେରିଯାଅ ପୁଣି

      ଉଷା ରାଣୀ ଆଗମନେ ।