ମାଆ

ମାଆର ପଣତ ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର ନେତ

ନାହିଁ ଡର ନାହିଁ ଭୟ ,

ମାଟି ଠୁ ଆକାଶ ଯା ପାଇଁ ସରସ

ମହାନତା ପରିଚୟ ।

ମମତା ଧାରାରେ ମୋହି ନେଉଥାଏ 

ଆମ ଜୀବନର ତରୀ,

ଫୁଲର ମହକ ଚନ୍ଦନ ସୁବାସ

ନୁହେଁ ତାର ସମ ସରୀ ।

କଥାରେ ତାହାର ବହି ଯାଉଥାଏ

ପୁଣ୍ୟ ମନ୍ଦାକିନୀ ଧାରା ,

ଯାର ପାଦ ଧୂଳି ଦେହେ ଦେଲେ ବୋଲି

ଛୁଏ ନାହିଁ ଦୁଃଖ ପରା ।

ଯା କୋଳ ରେ ଥରେ ମଥା ରଖିଦେଲେ

ଆତ୍ମା ହୋଇଯାଏ ତୃପ୍ତି,

ମା ଡ଼ାକି ଦେଲେ ମାମତାମୟୀ ର

ଗରବରେ ଫୁଲେ ଛାତି ।