ରାସ

ରଙ୍ଗ ଅବିରକୁ ବୋଳି ଦେଲି ଯେବେ

ମୁରୁକି ଦେଲ ଯେ ହସି

ସେଇ ଧାରକ ତ' ବିଜୁଳୀ ଚମକ

ହୃଦେ ହୋଇଗଲା ଲେସି।

ସେ ରଙ୍ଗ ଚମକ ଛୁଆଁ ର ମହକ

କେତେ ଶିହରଣ ଭରା

ଶୀତଳ ପରଶ ମନେ ଭରି ଦିଏ

ପୁନେଇ ଜୋଛନା ଧାରା ।

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ସାତ ରଙ୍ଗ ପସରା ସେ

ମହମହ ପ୍ରେମ ବାସ

ସ୍ବର୍ଗୀୟ ମାଧୁରୀ ମନ ଅଗଣାରେ

ଅଜଣା ପୁଲକ ରାସ।