ରାମ ବନବାସ

ରାଗ - ନଳିନୀ ଗୌଡା ।

ଶୁଣ ହୋ କୋବିଦେ ରାଜ ସଭା ମଧ୍ୟେ 

ବସି ରାଜା ଦଶରଥ

କହିଲେ ଶ୍ରୀରାମ ହସ୍ତେ ରାଜ୍ୟ ଭାର

ନ୍ୟସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟରୁ ବିରତ ଯେ । 

ସର୍ବେ। 

ତଥାସ୍ତୁ କଲେ ଆନନ୍ଦ ଗର୍ବେ ଯେ ।

ବ୍ୟାପିଲା ତୁଣ୍ଡ ବାଇଦ ରବେ ଯେ । ୧।

ବିପଣିରେ ଶୁଣି ରାମ ରାଜା ବାଣୀ

ଆସଇ ମନ୍ଥରା ତ୍ୱରା

ଅଶ୍ରୁ ଗଳେ ତାର ନୟନ ଯୁଗଳେ

ଗଳେ ପ୍ରାଣ ଥିଲା ପରା । ସେ ଗତ ।

କୈକେୟୀ ଆଗରେ ଉପସ୍ଥିତ । ସେ।

ବେନି ବର ପାଇଁ ସନମତ ଯେ ।

କରି ଥିଲେ ରାଜା ବେଗେ ତୁ ମାଗ ଯା

କହ ଯା ଭୁଲାଇ ତାଙ୍କୁ

ରାମ ରାଜା ହେଲେ ତୁ କି ଲୋ କୈକେୟୀ

ସହି ପାରିବୁ ତାହାଙ୍କୁ ଲୋ । ରାଣୀ

କର୍ମ ତୋର ମନ୍ଦ ଲୋ କୈକେୟୀ । ଲୋ

କପାଳେ କର ତାଡ଼ିବୁ ତୁହି । ଲୋ ।୨

ଅଯୋଧ୍ୟା ପତି ପଦ ରାମେ ଉଚିତ 

ନୁହେଁ ସେ ଜାମାତା ତାର

ଅରଣ୍ୟ ରେ ହରୁ ଚଉଦ ବରଷ

ପୁତ୍ର ରାଜା ହେଉ ତୋର ଲୋ । ବାଣୀ

ଭାଷ ଯା ବେଗେ ତା ଆଗେ ଧାଇଁ । ଲୋ 

ବେନି ବର ତୋ ମାଗିବୁ ଯାଇ ଲୋ ।୩ ।

ମନ୍ଥରା ମନ୍ତ୍ରଣା ବାଣୀ ଶୁଣି ରାଣୀ

ସେ କୈକେୟୀ ଯେ ସବେଗ

ଚଳିଲେ ସତ୍ଵରେ ପ୍ରବେଶ ସେ ଖରେ

ରାଜା ଦଶରଥ ଆଗ ଯେ । ହରି ।

ବଚନେ ସନ୍ତୋଷ କରି ହରି ଯେ।

ନେଲେ କ୍ଷଣେ ରାଜା ମନୋହାରୀ ଯେ ।୪

ବେଳାକୁ ନ ଲଂଘେ ସତ୍ୟେ ପାରାବାର

ଯଥା ତାକୁ ନ ଲଂଘିଲା

ବିଷ ଭକ୍ଷଣ ରେ ବିରୁପାକ୍ଷ ପରି

ମୁକେ ସମ୍ମତ ଦିଶିଲା ଯେ। ଋତ ।

ବି - କଳ କୂଜନେ ଦୂରେ ରତ ଯେ ।

ବି କଳେ କାନ୍ଦନ୍ତି ଦଶରଥ ଯେ । ୫ ।

ଚାହିଁ କଇକେୟୀ ସନ୍ତୋଷେ ବୋଲଇ

ଯାଇ ଶ୍ରୀ ରାମ ସମୀପେ

ପିତୃ ସତ୍ୟ ପାଳି ଯାଆ ବେଗେ ଚଳି

ବୋଲି ବୋଇଲା ହୃତ୍ କମ୍ଫେ ସେ । ଖରେ ।

ବୈଦେହୀ ଲକ୍ଷ୍ମଣ ଅଗ୍ରତରେ ଯେ

ଯାଇ ରାମ ଭାଷିଲେ ତା ଖରେ ଯେ । ୬ ।

ତକ୍ଷଣେ ଶ୍ରୀରାମ ବିନମ୍ର ପ୍ରଣାମ

 କରି ପିତୃ  ମାତୃ ପଦେ

ସୁମନ୍ତ୍ର ବିମାନେ ଯାଇ ଆରୋହଣେ

ଚଳିଲେ ଅଟବୀ ପଥେ । ସେ କ୍ଷଣ

ଜାନକୀ ଲକ୍ଷ୍ମଣ ବେନି ଜଣ ଯେ

ସଙ୍ଗତରେ ଥାନ୍ତି ଅନୁକ୍ଷଣ ସେ ।୭ ।

ସତ୍ୟ ସଦ୍ଧ ରାଜା ଦଶରଥ ଚିତ୍ତ

ବିକଳ ଦୁଃଖ ପୀଡ଼ିତ

ଅନଶନେ ହାରି ସେ ପ୍ରାଣ ତୁରିତ 

ସର୍ବେ ହେଲେ କାତରିତ । ସେ କାଳ

ନିଶା ମୁଖେ ହାସ୍ୟର କଲ୍ଲୋଳ ଯେ ।

ନିଶା ନାଶେ କ୍ରନ୍ଦନର ରୋଳ ଯେ ।୮ ।

ଜାହ୍ନବୀ ପୁଳିନେ ଭରଦ୍ୱାଜାଶ୍ରମେ

ଛାଡ଼ି ଫେରିଲେ ସୁମନ୍ତ୍ର

ଅଳ୍ପ ଦିନାନ୍ତ ରେ ଚିତ୍ର କୁଟ ଠାରେ

 ନିର୍ମାଣ କଲେ କୁଟୀର । ସେ ଯାଇ

ଗହନ କାନନେ ସୁଖେ ଥାଇ ଯେ ।

ପ୍ରଜାଏ ଦୁଃଖୀ କୈକେୟୀ ପାଇଁ ଯେ ।୯ ।