ରାକ୍ଷୀ

ରାକ୍ଷୀ ପୁନେଇଁ ଟା ଆସିଗଲା ହେଲେ

ଭାଇର ତ ଦେଖା ନାହିଁ

କା ହାତେ ବାନ୍ଧିବି ମୋ ରାକ୍ଷୀ ଗୋଟିକ

ବସି ଭାବୁଅଛି ମୁହିଁ ।

ସାରା ବରଷ ଟା ବିତିଯାଏ ହେଲେ 

ମନରେ ନଥାଏ ଦୁଃଖ

ଏ ଦିନ ଗୋଟାକ ଆସିଗଲେ କିଆଁ

ହଜି ଯାଏ ସବୁ ସୁଖ ।

ମନେ ପଡ଼ିଯାଏ ଗୋଟି ଗୋଟି କରି

ପିଲାଦିନ କଥା ମାନ,

ପୋଖରୀ ତୁଠରୁ ଆମ୍ବ ତୋଟା ଯାଏଁ

ଝୁରି ହେଉଥାଏ ମନ ।

ଆକାଶେ ଏ ମନ ଖୋଜେ ନୀତି ଜହ୍ନ

ଜୀବନେ ଖୋଜଇ ସୁଖ

ଜହ୍ନ ଲୁଚିଯାଏ ମେଘ ଉଢାଲରେ

ଜୀବନ ରେ ଭାରେ ଦୁଃଖ ।

ଚାକିରୀ ଖଣ୍ଡିଏ ପାଇଁ ତୁ ଭାଇ ରେ

ପ୍ରବାସରେ ଯାଇ ଥିଲୁ

ଚାକିରୀ ଗୋଟାକ ପାଇଗଲା ପରେ

ଘର କଥା ଭୁଲି ଗଲୁ ।

ଦେଶ ମାତୃକାର ସେବା ପାଇଁ ଭାଇ

ଜୀବନେ ସଂକଳ୍ପ କଲୁ

ମେଲାଣି ଘେନିଣ ଭାଇ ତୁ ସେଦିନ

ଆମକୁ ଛାଡ଼ିଣ ଗଲୁ ।

କଥା ଦେଇଥିଲୁ ଭାଇ ତୁ ମୋହର

ଆସିବୁ ରାକ୍ଷୀକୁ ବୋଲି

ଗଲୁ ତୁ ବୋଲିକି ସବୁ ଭୁଲିଗଲୁ

ଉଙ୍କି ମାରେ ସ୍ମୃତି ଖାଲି ।

ମନେ ପଡିଗଲେ ସେଦିନ ମୋହର

ଆଖିରୁ ନ ସୁଖେ ଲୁହ

ତୋ ମର ଶରୀର ଘରେ ପହଞ୍ଚିଲା

ଆଣିଥିଲା ସାଥେ କୋହ ।

ସାରା ଭାରତର କେତେ ଯେ ଭଉଣୀ

ଆନନ୍ଦେ ନାଚନ୍ତି ଆଜି

ମୋ ଜୀବନୁ ସୁଖ କିଆଁ ଛଡ଼ାଇଲୁ

ଲଗାଇ ଜୀବନ ବାଜି ।

କେମିତି ବଞ୍ଚିବି ଏକା ଦୁନିଆରେ

ରୋଗିଣା ମାଆକୁ ନେଇ

ତତେ ଛାଡି ମୋର ଏହି ଦୁନିଆରେ 

ଆଉ କେହି ସାହା ନାହିଁ ।

ଦୀପ ବି ଜଳୁଛି ମିଠେଇ ଆଣିଛି

ଆଣିଛି ସାଙ୍ଗରେ ରାକ୍ଷୀ

କେଉଁଠି ବାନ୍ଧିବି ବୁଝିପାରୁନାହିଁ

ଲୁହରେ ଭରୁଛି ଆଖି ।