ପୁରୁଣା ରୁ ନୂଆଁ

ନୂଆଁ ବୋଲି କିଛି ନାହିଁ ଏ ସଂସାରେ

ସବୁ ପୁରୁଣାରୁ ତିଆରି,

ତଥାପି ମଣିଷ ନୂଆଁକୁ ଆଦରି

ପୁରୁଣାକୁ ଯାଏ ପାସୋରି ।

ଅଠର ଦିନର ଧରମ ସମର

ସଞ୍ଜୟ ଦେଖିଲେ ଯେମିତି,

ଏବେ ଘରେ ବସି ଦୁନିଆ ଖବର

ଦେଖୁଛୁ ଟିଭିରେ ସେମିତି ।

ତୀର ମାରି ଦିନେ ଆଣିଲେ ଅର୍ଜୁନ

ଭୂମିରୁ ସଲିଳ ଧାରାକୁ,

ନଳକୂପ ଖୋଳି ମାଟି ତଳୁ ଏବେ

ଆଣୁଅଛୁ ଆମେ ଜଳକୁ ।

ପୁଷ୍ପକ ବିମାନେ ଲଙ୍କାପତି ଦିନେ

ଉଡୁଥିଲେ ମହା-ଆନନ୍ଦେ,

ଉଡାଜାହଜରେ ବୁଲୁଅଛୁ ଆମେ

ପରିବାର ମେଳେ ସାନନ୍ଦେ ।

ଦେହ ମଇଳାରୁ ଦେବୀ ଉମା ଦିନେ

ଗଢିଥିଲେ ଲମ୍ବୋଦରଙ୍କୁ,

କ୍ଲୋନିଂ ପଦ୍ଧତିରେ ବିଜ୍ଞାନାଗାରରେ

ବୈଜ୍ଞାନିକ ଗଢେ ଜୀବଙ୍କୁ ।

ମହାଦେବ ଦିନେ ଗଜଶିର ଆଣି

ଯୋଡିଥିଲେ ପୁତ୍ର ଶରୀରେ,

ଅଙ୍ଗ ରୋପଣ ତ ସାଧାରଣ ଆଜି

ଯୋଡଇ ଡାକ୍ତର ଅଚିରେ ।

ପୁରୁଣା ଯୁଗର ଯନ୍ତ୍ର ମନ୍ତ୍ର ଆଜି

ବିଜ୍ଞାନ କରୁଛି ପ୍ରମାଣ,

ତଥାପି ମଣିଷ ଅବିଶ୍ବାସ କରେ

କାହିଁ ଆମ ଧର୍ମ ପୁରାଣ ?