ପ୍ରତୀକ୍ଷା

ଦୂର ଗଗନର                  ନୀଳିମା ଭିତରେ

           କୋଟି କୋଟି ତାରା ଗଣି

କେତେ କଥା ମନେ              ଆସି ଲିଭିଯାଏ

                ଦୀପ ଶିଖା ସମ ପୁଣି ।

କେତେ ଦିନ ପୁଣି                ଏକାନ୍ତେ କଟିଛି

               ତୁମ କଥା ଭାବି ଭାବି

ନିକାଞ୍ଚନେ ବସି                   ମନ କାଗଜରେ

                  ଆଙ୍କି ତୁମ ପ୍ରତିଛବି।

ସାଗରର ନୀଳ                   ଜଳରାଶି ବକ୍ଷ

              ଦୂର ଦିଗବଳୟ ପାଶେ

ସାଗର ବେଳାର                 ଧୂସର ବାଲିରେ

                ତୁମ ପ୍ରତିଛବି ଦିଶେ ।

 କେତେ ରାତି ପୁଣି                  ଉଜାଗରେ ବିତି

                      ଯାଇଛି ତୁମକୁ ଭାବି

ଲକ୍ଷେ ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ                 ପରାଣ ଆତୁରେ

                   ଦେଖି   ତୁମ   ପ୍ରତିଛବି ।

 ଆକାଶର ନୀଳ                   ନୀଳିମା ଭିତରେ

                  ଜହ୍ନ ଚାଲିଯାଏ ଆସି

ତୁମ ସ୍ମୃତିମଧ୍ୟେ                   ତୁମ ପ୍ରତିଛବି

           ଜୋଛନାରେ ଖେଳେ ଭାସି ।

କେଉଁଆଡୁ ଆସି                ଅଗୋଚରେ ମୋର 

                ପିଠିରେ ଦେଲ ଆଉଁସି

ପ୍ରତୀକ୍ଷାର ଅନ୍ତ                  ଘଟାଇଲ ମୋର

         ଗୋଲାପ ଫୁଲଟେ ଖୋସି ।