ପ୍ରତୀକ୍ଷା

ବହିଛି ଶୀତଳ ପବନ ତୋଟାରେ 

ହେଲାଣି ସ୍ଥିର ପୋଖରୀର ପାଣି I 

ମୋ ମୁଁହ ଦିଶୁଛି ପୋଖରୀ ଜଳରେ 

ତୁମ ଚେହେରା ପାରୁନି ଠାଣି I 

ଏତେ ଦିନ ଧରି ତୁମ ବାଟ ଚାହିଁ 

ପଥର ପାହାଚ ଗଲାଣି ଥକି 

ସରି ଯାଏ ଦିନ ମରି ଯାଏ ମନ 

ପ୍ରେମ ପରୀକ୍ଷାରେ ଦେଲ କି ଠକି !

ତୁମର ପାଉଁଜି ଶୁଭୁନାହିଁ କାହିଁ 

ପଡ଼ିଛି ନିରବ ପକ୍ଷୀର ଗୀତ 

ସ୍ମୃତିର ସମ୍ଭାର ନେଇ ତାହା ସାଥେ 

ଗାଆଁକୁ ଆମର ଫେରିଛି ଶୀତ !

କାଶତଣ୍ଡୀ ଗଲା କେବେଠୁଁ ମଉଳି 

ଝରିଲା କ୍ଷେତରେ ସୋରିଷ ଫୁଲ 

ବୁଝିଲା ମେଦିନୀ ବୁଝିଲା ପବନ 

ତୁମେ ନ ବୁଝିଲ ପ୍ରୀତିର ମୂଲ I 

କେବେ ଜହ୍ନ ହସେ କେବେ ପୁଣି ହଜେ 

ପୋଖରୀରେ କିନ୍ତୁ ଫୁଟଇ କଇଁ I 

ସମୟ ଅଟକେ ଘଡ଼ିର କଣ୍ଟାରେ 

ଶୀତ ଦିନ ସଞ୍ଜ ଆସିଲେ ନଇଁ I