ପ୍ରତିଧ୍ବନି କହେ ତୁମେ

ଜାଣେନି ତୁମକୁ କାହିଁକି ଖୋଜୁଛି

ମନ ମୋର ଅହରହ

ଧରାରେ ସାଗରେ କି ନୀଳ ଆକାଶେ

ତୁମେ କାହିଁ ଅଛ କୁହ ।

ଉକୁଟେ ଜହ୍ନର ଛାୟା ପ୍ରତିବିମ୍ବ 

ସ୍ବଚ୍ଛ ସ୍ଥିର ଜଳାଶୟ

ତଲ୍ଲୀନ ମୋ ମନ ହୁଅଇ ଅଥୟ

ଆଶ୍ରୟ ଖୋଜେ ହୃଦୟ ।

ପଚାରଇ ଯେବେ ପ୍ରଶ୍ନ ମୁଁ ନିଜକୁ

ପ୍ରତିଧ୍ବନି କହେ ତୁମେ

ସୁମନର ବାସେ ହୁଏ ମୁଁ ବିମୁଗ୍ଧ 

ଚିତ୍ତ ଇତଃସ୍ତତଃ ଭ୍ରମେ ।

ଜଣା ନାହିଁ ମୋତେ ଠିକଣା ତୁମର

କିଏ ତୁମେ ଫୁଲପରୀ

ଚାହେଁ ମନ ମୋର ଲାଗନ୍ତା କି ପକ୍ଷ

ତୁମ ପାଶେ ଯାନ୍ତି ଉଡି ।

ଜାଣେନି କେବେ ମୋ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବ ଆଶା

ପ୍ରତୀକ୍ଷା ହୋଇବ ଶେଷ

ଭରିଯିବ ପ୍ରାଣେ ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସ 

ମେଣ୍ଟିଯିବ ଅବଶୋଷ ।

ଦେଖିବି ନିରେଖି ନିଜକୁ ମୁଁ ନିଜେ

ତୁମ ଆଖି ଆଇନାରେ

ଶୁଣିବି ମଧୁର ଧ୍ବନି ପ୍ରତିଧ୍ବନି

ସନ୍ତର୍ପଣେ ଏକାନ୍ତରେ ।