ଅଭିମାନୀ ବର୍ଷା

କେତେ ଯେ ବିନିଦ୍ର ରଜନୀ କାଟିଛି

ତୋ ବାଟକୁ ଚାହିଁ ଚାହିଁ

କି ଦୋଷ ଅବା ମୁଁ କରିଥିଲି କହ

ତୁ କିଆଁ ଆସିଲୁ ନାହିଁ I

ପବନ ହାତରେ ବାରତା ଦେଲି ମୁଁ

ଆକାଶେ ଲେଖିଲି ଚିଠି

ଅଭିମାନ ତୋର ଭାଙ୍ଗି ପାରିଲିନି

ଯାଇଥିଲୁ ପରା ରୁଷି I

ହଠାତ୍ ଦିନେ ମୋ ଝରକା ସେପାଖୁ

ଶୁଣିଦେଲି ତୋର ସ୍ୱର

ଆସୁଥିଲୁ ତୁହି ଧିର ପାଦଚାଳି

ଲାଗୁଥିଲୁ ଆପଣାର I

ଅଭିମାନେ ସିନା କଥାପଦେ ତୋତେ

କହିଲିନି ତୁଣ୍ଡ ଖୋଲି

ତୋ ପ୍ରୀତି ପରଶ ଭିଜାଇଲା ମୋତେ

ତୋ ଲୁହରେ ଭିଜିଗଲି I