ମଧୁମତୀ ମୁଁ ଯେ ମଧୁମତୀ

ସତ ଥିଲା ଅବା ଥିଲା ସେ ସପନ

ସୁମଧୁର ଥିଲା ମଧୁସ୍ମୃତି,

ହୃଦୟର ଭାଷା ଚୁପେ ଲେଖିଥିଲି

ପାହିଥିଲା କେତେ ଶୀତ ରାତି।

ମଧୁମତୀ ମୁଁ ଯେ ମଧୁମତୀ ।

ଲାଜୁଆ ଆଖିରେ ଲୁଚିଥିଲା କେତେ

ଅକୁହା ସପନ ମିଠା ପ୍ରୀତି

ଥର ଥର ହାତେ ଲେଖିଥିଲି କେତେ

ଫଗୁଣ ମଳୟ ମିଠାଗୀତି

ମଧୁମତୀ ମୁଁ ଯେ ମଧୁମତୀ ।

ପୁରୁଣା ହୋଇଛି ଆଜି ସେହି ସ୍ମୃତି

ଫେରିବନି ଯାହା ଗଲା ବିତି,

ମାଟି ପ୍ରଦୀପରୁ ତେଲ ସରିଲାଣି

ଦିଶିଲାଣି ଘନ ଅମାରାତି

ମଧୁମତୀ ମୁଁ ଯେ ମଧୁମତୀ ।