ପ୍ରଥମ ଚିଠି

ପହିଲି ଜୀବନେ ନହୁଲୀ ପ୍ରଣୟେ

ପ୍ରୀତି ସ୍ରୋତ ପ୍ରବାହିତ

 ବିଦ୍ୟୁତ୍ ପରାଏ ପ୍ରିୟା ପାଖେ ଧାଏଁ

ମନ ମୋର ଅବିରତ ।

ନବ ରୋମାଞ୍ଚ ରେ ଆବେଗ ତାଡ଼ିତ

ସ୍ବପ୍ନ ସମ୍ଭାବନା ମାନ

ପତ୍ର ଟିଏ ଲେଖି ପ୍ରେରଣ କରନ୍ତି

ଲେଖୁ ଛନ୍ତି ପ୍ରେମୀ ଜନ ।

ନିପଟ ମୂର୍ଖ ମୁଁ ଭାବି ତ ପାରେ ନା

ପାରେ ନାହିଁ କିଛି ଲେଖି

ସପନ ଲହରୀ ଖେଳୁ ଥାଏ କିନ୍ତୁ

ନିତି ମନ ରେ ମୋହରି ।

ସାହିତ୍ୟ ଆସେନା ରଚନା ଲିଖନେ

 ପରୀକ୍ଷା ରେ ମିଳେ ଶୁନ

ଭାବିଲି ବହୁତ ପ୍ରଣୟ ପତର

ପ୍ରେରିବି ମୁଁହି କେସନ  ।

ଭାବି ଭାବି ଶେଶେ ବୁଦ୍ଧି ଶୁଦ୍ଧି ଦିଶେ

ସାଙ୍ଗ ସାଥି ପିଲାଙ୍କର

ହାତ ରେ ଲେଖାଇ ଦେଲି ମୁଁ ପଠାଇ

ପ୍ରଥମ ଚିଠି ମୋହର ।

ସବୁ ପିଲା ମାନେ କଣ କଣ ସବୁ

ଲେଖୁ ଛନ୍ତି ଜାଣି ବାକୁ

ଲେଖିବା ସମୟେ ପଢିଲି ଜାଣିଲି

ମନ ପ୍ରାଣ ଦେଇ ତାକୁ ।

ବହୁତ ବହୁତ ଭଲ ପାଏ ତୋତେ

ସହିତ ସାଇରି ଗୀତେ 

ଆଜେ ବାଜେ କଥା ଗାରେଇ ପକାଇ

ପ୍ରେରନ୍ତି ପ୍ରିୟା ନିକଟେ ।

ଦେଖି ଦେଖି ବହୁ ଶିଖିଲି ତାଙ୍କ ଠୁ

ଶ୍ରେଣୀ ରେ ପଢ଼ିବା ବେଳେ

ଏହା ପରେ ପୁଣି ଅସଂଖ୍ୟ ଚିଠି କୁ

ସାଇରୀ ଗୀତିକା ସୁରେ ।

ପାଠୁଆ ପିଲାଟି  କହି କହି ଚାଲେ

ଅପାଠୁଆ ଲେଖେ ହାତେ

ଏହି ପରି ବହୁ ପତର ରୁ ମହୁ

ଝରି ଆସୁ ଥାଏ ସତେ ।

କେତେ କେତେ ଖୁସି ମଉଜ ଭିତରେ

ଗନ୍ଧ ଅତରେ ବୁଡାଇ

ପ୍ରେମିକ ପ୍ରେମିକା ପ୍ରେରଣ କରନ୍ତି

ନିଜର ପ୍ରଥମ ଚିଠି ।

 

ଷୋଡ଼ଶ ବୟସି ସୁନ୍ଦରୀ ରୂପସୀ

ପରି ଯେ ବହୁ ଉପମା 

ପ୍ରତୀକ ଓ ଚିତ୍ର କଳପ ବିଚିତ୍ର

ମଧୁ ମଧୁର ବର୍ଣ୍ଣନା ।

ନାନା ପ୍ରକାର ରେ ଭାବ ନୈବେଦ୍ୟ ରେ

ଭର ପୁର କରି ଥାନ୍ତି

ଅର୍ପଣ କରାନ୍ତି  ସାଙ୍ଗ ସାଥୀ ହାତେ 

ପ୍ରଥମ ଚିଠି କୁ ଲେଖି ।