ପ୍ରମ୍ପ୍ଟ 13-ଜୀବନ ର ସାଥି

ଭାବିଲି କରିବି ମୋ ଜୀବନର ସାଥି,

ତ ପଚାରିଲି ଯାଇ ନଦୀ କି

ନଦୀ କହିଲା ମୁଁ ଅଟେ ଅସ୍ଥିର

ପାଇବୁ ନାହିଁ ମୋ ସ୍ଥଳ କୂଳ ।

ତ ପଚାରିଲି ଯାଇ ସେ ଆକାଶ କୁ

ଆକାଶ ହବୁ କି ମୋର ସାଥି

ଆକାଶ କହିଲା ମୁହିଁ ଅଟେ ବିଶାଳ

ଚାଲି କି ପାରିବୁ ମୋର ବାଟ ଅନେକ ଦୂର ।

ତ ପଚାରିଲି ଯାଇ ସେ ଚନ୍ଦ୍ର ସୁଯ୍ୟ ଙ୍କୁ

ପଚାରିଲି ଯାଇ ଚନ୍ଦ୍ର ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କୁ ହବ କି ସାଥି

ଚନ୍ଦ୍ର ସୂର୍ଯ୍ୟ କହିଲେ ମତେ ଉଦାସୀ

କି ପରି ହବୁ କହ ତୋର ସାଥି ।

ତ ପଚାରେ ଯାଇ ସେ ମେଘ ର ରାଜାଙ୍କୁ

ପଚାରିଲି ଯାଇ ସେ ମେଘ ର ରାଜାଙ୍କୁ

କହିଲା ସେମତେ ମୁଁ  ଅଟେ ଏକ କ୍ଷଣିକ ପାଇଁ

କିପରି ହେବି ତୋର ମୋର ଠିକଣା ହିଁ  ନାହିଁ ।

ତ ପଚାରେ ଯାଇ ସେ ପର୍ବତଙ୍କୁ

ପଚାରିଲି ଯାଇ ପୁଣି ପର୍ବତ କୁ ହବୁ କି ସାଥି

ପର୍ବତ କହିଲା ତୁ ଅଟୁ ଏକ ବଡ଼ ଗପୁରୀ

ମୁଁ ହିଁ ଅଟେ ଏକ ବଧିର ତୋର ହେବି କିପରି ।

ତ ପଚାରେ ଯାଇ ମୋର  ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ ଶିଳା କାନ୍ଥ ଙ୍କୁ

ପଚାରିଲି ମୋ ଘରର କାନ୍ଥ କୁ କିରେ କାନ୍ଥ

ହବୁ କି ମୋ ଜୀବନରେ ଶେଷ ପଥ କହିଲା

ମତେ ଅଛି ରହିବି ତୋରି ସାଥେ   ନ ଲିଭିଲା ଯାଏ ଦେହ ର ଛାଇ ।