ଗୁଣ୍ଡିଚା ମାଆ ର ପତ୍ର

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଦାଉରେ ଭୂଇଁ ଥିଲା ଟାଙ୍ଗରା,

ସୁଯ୍ୟ ଙ୍କ ମନରେ ଦୟା ଆସିଲା,

ଦେଖି ଏହି ଧରା ର ବିକଳତା,

ଜଳ ଢାଳିଲା ଆକାଶ ପରା ।

କିମ୍ବା କରିବି ଚାଷ ସବୁ ତ ନାଶ,

ଦେଖି ଦେଖି ଖାଲି ଦିନ ଗଲାତ,

ଆସିଛି ପୂରୀ ରୁ ଖବର ନେଇ ସେ ଦୂତ,

ଗୁଣ୍ଡିଚା ରାଣି ର ସେ ସାମନ୍ତ ।

ଆଗକୁ ଆସୁଛି ଗୁଣ୍ଡିଚା ଯାତ,

ଭାଇ ଭଉଣୀ ଆସିବେ ରଥ ଚଢିତ,

ନଅ ଦିନ ପାଇଁ କାଳିଆ ମୋର,

ମାଉସୀ ଘର ଙ୍କୁ ଆସିଛି ଛାଡି ତା ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର ।

ଘରଣୀ ମୋର ହାତ ଙ୍କୁ ଠାରି,

ଉଠ ହୋ ଆଉ ଡେରି ନ କରି,

ଧର ସେ ଲଙ୍ଗଳ ଜୁଇ,

କାଳିଆ କସରା ଙ୍କୁ ସଜ କଲିଣି ।

ଅକ୍ଷୀଧାନ ମୁଠି ଦୁଇ ଧାର କରି,

ଧାନ କ୍ଷେତେ ଦେଲି ବିହନ ବୁଣି,

ଆଗକୁ ଆସୁଛି ଗୁଣ୍ଡିଚା ଯାତ,

ପାଞ୍ଚ ମାଣେ ଚାଉଳେ ହୋଇବ ଭାତ ।

ଗୁଣ୍ଡିଚା ମାଆ ତାର ମନଙ୍କୁ ଜାଣି,

କହିଚି ମତେ ଏମନ୍ତ ପୁଣି,

ବେଳ ଥାଉ ଥାଉ ଆଣି,

ଦେବୁରେ ଚଷା କଉଡ଼ି ଦେବି ମନ ଭରିକା ।

କହିଚି ପୁଣି ପକାଇ ଗଣ୍ଠି,

ଭୁଲିବୁନି ରେ ଚଷା ମୋର ଏଇ କଥା ଟି,

ପୋଡ଼ ପିଠା ରେ ତାର ଭାରି ସରାଗ,

ଆଣିବୁ ଅରୁଆ ଧାନ ଙ୍କୁ ଢ଼ିଙ୍କି ରେ କୁଟି ।

ବିହନେ ଗଜା ହୋଇଲା,

ବରଷା ଦେଖି କେରି ରୋଇବା,

ଧାନ ରୁ ବାଛିଲି ଧାନ ର ବେଣ୍ଟ,

ଏଥର ଶଗଡ଼ ସଜ କର ।

ବାଛିଲି ଵାରୀରୁ ନଡ଼ିଆ ଦେଖି ପାଣି,

ଦାସିଆ ବାଉରୀ ନୁହେଁ ମୁଁ ଏକଥା ଜାଣି,

ନଡ଼ିଆ ରେ ଥିଲା ତିନୋଟି କଣା,

ଜଗା, ବଳିଆ, ସୁଭଦ୍ରା, ଙ୍କୁ ହିଁ ଜଣା ।

ଶଗଡ଼ ଗାଡି ମୋ ଗଡ଼ିଲା ଏଥର,

କାଳିଆ କସରା ଗଳାରେ ଘଣ୍ଟି ର ମାଳ,

ଦେଖି ପାଗ ଯୋଗ ଅନୁକୂଳ,ତ

ଚାଲିଲି ଏଥର ଗୁଣ୍ଡିଚା ପିଠ ।