ପ୍ରକୃତିର ଚେତାବନୀ

ମହାଶୂନ୍ୟ ମଧ୍ୟେ ଅବସ୍ଥିତ ଜ୍ୟୋତି ବିନ୍ଦୁ 

ବିନ୍ଦୁ ପ୍ରାୟ ଦୃଶ୍ୟମାନ ସେହି ମହାସିନ୍ଧୁ। 

ଅଖଣ୍ଡ ମଣ୍ଡଳ ବ୍ୟାପି ଚରାଚର ନଭ 

ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସତ୍ତା ଆମ ପାଇଁ ସର୍ବ ଶୁଭ ।

ଭୂମିରୁ ଭୂମା ବ୍ୟାପିଛି ଅନନ୍ତ ପ୍ରକୃତି

ନୀଳ ଆକାଶରୁ ମିଳେ ଶାନ୍ତ ପ୍ରତିଶୃତି । 

କୋଟି ସୂର୍ଯ୍ୟ ତାରା ଯହିଁ ଛନ୍ତି ଭାସମାନ 

ଗ୍ରହାଣୁ ପୁଞ୍ଜରେ ଅଗଣିତ ତାରା ମାନ।

ତିନି ଭାଗ ଜଳ ତହୁଁ ଏକ ଭାଗ ଭୂମି

ସ୍ଥାବର ଜଙ୍ଗମ ନଦ ନଦୀ ବେଗଗାମୀ ।

ବାୟୁ ମଣ୍ଡଳ ଘେରିଛି ଧରାକୁ ବିସ୍ତରି

ଋତୁଚକ୍ର ଦିନ ରାତି ଧର୍ମ ଅନୁସରି ।

ସୂରୁଜ ମୁରୁଜ ବୁଣେ ଅସ୍ତରାଗ ଆଭା

ସାଗରର ନୀଳିମାରେ କେତେ ବର୍ଣ୍ଣ ବିଭା।

ଆକାଶରେ ଚାନ୍ଦୁଆର ଭ୍ରମ ତାରାଗଣ

ପର୍ବତରୁ ନିର୍ଝରିଣୀ ବହେ ଝରଝର ।

କେଦାର କାନନ କାହିଁ ପର୍ବତ ବିତାନ

ସତ୍ୟ ଶିବ ସୁନ୍ଦରର ରୂପ ସଂଦର୍ଶନ ।

ଶାନ୍ତ ସରଳ ନିର୍ମଳ ପ୍ରକୃତି ବକ୍ଷରେ

ମନୁପୁତ୍ର ନିରନ୍ତର ଅତ୍ୟାଚାର କରେ ।

ଫାଇଲିନ୍ ହୁଡହୁଡ୍ ଫଣୀ ମୁଣ୍ଡ ଟେକେ

ଭୁଜ ଭୂମିକମ୍ପ ମହାବାତ୍ୟା ଗତି ରୋକେ ।

କରୋନା ଆଘାତେ ନର ଧରାଶାୟୀ ହୁଏ

ମୂଷିକ ପରାୟ ଗାତ୍ରେ ଦିନ ସେ ବିତାଏ ।

ପ୍ରକୃତି କହୁଛି ଡାକି ରେ ମୂଢ ମାନବ

ମୋ କୋଳେ ନିଶ୍ଚୟ ଦିନେ ଶରଣ ମାଗିବ ।

ପଞ୍ଚ ଭୂତ ତୋ ଶରୀର ମିଶିବ ମୋ ଠାରେ

କାହିଁକି ଉଛନ୍ନ ହୁଅ ତୁଚ୍ଛ ବଡିମାରେ !

ସହିବାର ସୀମା ଟପି ନଦିଅ ଯାତନା

ଶାନ୍ତିପୂର୍ଣ୍ଣ ଜୀବନରେ କର ବିଡମ୍ବନା !

ମୋ ଶରୀର ନାରଖାର କରୁଛ କି ଲାଭେ

ପ୍ରଳୟର ପୂର୍ବାଭାସ ଦିଶିଲାଣି ନଭେ।