ପରକାଳ

ଜୀବନ  ଗୋଟେ କ୍ଷୁଦ୍ର ନାଟକ

ଏଠି ଚରିତ୍ର ମାନେ ବୁଡ଼ି ରୁହନ୍ତି 

ଅଭିନୟର ମହୁଲି ନିଶାରେ ।

ନା ତର ଥାଏ 

ଦୀର୍ଘ ଶ୍ୱାସ ନେବାରେ 

ନା ଅଡ଼ୁଆ କୁଞ୍ଚ ସଜାଡିବାରେ ।

ଯୁଝୁ ଯୁଝୁ ସରିଯାଏ 

ଦୃଶ୍ୟ, ଦୃଶ୍ୟାନ୍ତର

ପୁଣି ତେଲ ଲୁଣର 

ଘଷରା କାହାଣୀ ।

ଏଠି ବେଳ କାହିଁ 

ପରକାଳ କଥା ଭାବିବାକୁ 

କ'ଣ ବା ଭାବି କି ଲାଭ

ପୁଣି ଏକ ନୂଆ ଚରିତ୍ର 

ନୂଆ ରଙ୍ଗ ମଞ୍ଚ, ନୂଆ ସହ କଳାକାର ।

   

ହଁ, ଯଦି ଏଇ ଚରିତ୍ରଟିର 

ଦୃଶ୍ୟ ସଂଖ୍ଯା ବଢ଼ା ଯାଆନ୍ତା

ନିଚ୍ଛକ ଅଭିନୟ ଟିକେ କରି ହୁଅନ୍ତା 

ଅନ୍ତତଃ ଅନୁତାପ, ଅବସାଦ

ପରର ଦୃଶ୍ୟକୁ ସଜାଡି ହୁଅନ୍ତା 

ଜୀବନ ଆହୁରି ଟିକେ ଜୀଇଁ ହୁଅନ୍ତା ।