ମା

   ମା 

କେବଳ ଏକ ଶବ୍ଦ ନୁହଁ 

ମା ଭରସା ,ଆତ୍ମୀୟତା ଆଉ ମମତାର 

ଏକ ଅଭୁଲା ଅଲିଭା ରାହା ।

    ମା 

ଘନ ଅନ୍ଧାରରେ ଦୀପ ଟିଏ 

ମରୁଭୂମିରେ ତୃପ୍ତି ର ବାରିଧାରାଟିଏ 

କୋହ ର ଆବଦ୍ଧ ଆଲିଙ୍ଗନ 

ଆଉ ଭିଡ଼ ଭିତରେ ନିଜର ମଣିଷ ଟିଏ ।

   ମା 

ଥକେ ନାହିଁ କେବେ ଯୁଝୁ ଯୁଝୁ

ତର ନାହିଁ ପୋଛିବାକୁ ସମୟର ଝାଳ 

ପଣତଟି ତାର ଅଭେଦ୍ୟ ପ୍ରାଚୀର 

ତା ଆଶିଷେ ସନ୍ତାନ ହୁଏ ଅଜର ଅମର ।

   ମା 

ଲଢ଼ି ପାରେ ସାରା ଦୁନିଆଁ ସହ 

ଯେବେ ଝରେ ତା ସନ୍ତାନ ଆଖିରୁ ଲୁହ 

ସିନ୍ଦୂର ବି ଫିକା ପଡିଯାଏ 

ଦେଖି ତା ତ୍ୟାଗର ଅଫୁରନ୍ତ ସୁଅ ।

    ମା 

କେବେ ପଥିକ ନୁହେଁ ପ୍ରତ୍ୟାଶା ପଥର

ପ୍ରଜ୍ଜ୍ଵଳିତ କରୁଥାଏ ଶିଖା ସ୍ନେହ ପ୍ରେମର 

ତା ଆଖିର ଟୋପାଏ ଲୁହଧାର 

ମହାବାତ୍ୟା ଆଉ ମହାମାରୀଠୁ ବି ଆହୁରି ଭୟଙ୍କର ।