ପ୍ରିୟା

ଊଣା କରେ ମନ

ପୁନେଁଇ ର ଜହ୍ନ

ଅଛି ବୋଲି ତିଥି କ୍ଷୟ ,

ପାହାନ୍ତି ଆକାଶେ

କୁଆଁତାରା ତୁମେ

ନାହିଁ ଗ୍ରହଣର ଭୟ ।

କଳଙ୍କର କଳା

ତା ଦେହରେ ବୋଳା

ଦାଉ ଦାଉ ଦିଶୁ ଥାଇ ,

ସେଇ କଳା ଚିହ୍ନ

ଗୋରା ଗାଲେ ତୁମ

ଭାଉ ମାରେ ଜାଇ ହେଇ ।

ଆସେ ଯେବେ ଝଡ଼

ମେଘର ପାହାଡ଼

ଓଗାଳେ ଜହ୍ନର ଗତି ,

ଜହ୍ନ ଲୁହ ଢାଳେ

ବରଷା ସାଥିରେ

ତୁମକୁ ହସାଏ ପ୍ରୀତି ।

ତୁମେ ମଧୁମାସେ ମଧୁ ରାତି

କୁହ, ତୁମକୁ ଛୁଇଁବି ମୁଁ କେମିତି ?